​​​​​​​ به نظر شما نقش تلویزیون ایران اینترنشنال از ابتدای تأسیس در سال 1396خورشیدی تا به امروز درخصوص تحولات منطقه و موضع این رسانه در قبال جمهوری اسلامی ایران چگونه بوده است؟
این رسانه پیش از هرچیز برای مقابله با مقاومت ایجاد شد و در همه تحولات منطقه‌ای و داخلی مربوط به جمهوری اسلامی به گونه‌ای برخورد کرده که در واقع از نظر رسانه‌ای نقاط قوت ایران و محور مقاومت را به نقاط ضعف تبدیل کرده است و در مقابل کوچک‌ترین کاستی‌های موجود در مسائل سیاسی، اجتماعی و فرهنگی جمهوری اسلامی را برجسته نموده است. در حقیقت وظیفه این شبکه تخریب اذهان عمومی و استفاده حداکثری از عملیات روانی و رسانه‌ای است و در خیلی از موارد تلاش کرده براساس جنگ شناختی شرایطی را برای اذهان عمومی و بینندگان خودش ایجاد کند. تلاشش بر این مسئله معطوف بوده است که بتواند گسل‌های اجتماعی موجود در ایران را تعمیق و این گسل‌ها را به یک چالش جدی برای جمهوری اسلامی تبدیل کند. متأسفانه باوجود برنامه‌ها و زیرساخت‌های فکری سکولار ایران اینترنشنال به‌شدت به دنبال تخریب مذاهبی است که در ایران وجود دارند و ایجاد تفرقه بین قومیت‌ها، نسل‌ها و حتی جنسیت‌ها در دستور کار این رسانه قرار دارد.
 به‌علاوه اقدام دیگر این رسانه برنامه‌سازی در خصوص همه آن چیزی است که این رسانه تصور می‌کند می‎تواند به وسیله آن روی گسل‌های اجتماعی حرکت کند و در ایران تشنج و اغتشاش ایجاد کند. تلاش ایران اینترنشنال بر این مسئله معطوف است که بتواند ضمن جذب حفظ و افزایش بینندگان خودش، به شیوه‌های گوناگون باورها، ارزش‌ها و مبانی انقلاب اسلامی را تخریب کند.

 ما امروزه شاهد این هستیم که اصطلاح پروژه سوریه‌سازی ایران در محافل سیاسی و رسانه‌ای بسیار تکرار می‌شود. مگر در سوریه چه اتفاقی افتاد که ما از پروژه سوریه‌سازی ایران صحبت می‌کنیم؟
در سال 2011 اتفاقاتی در سوریه رخ داد که با اغتشاشات اولیه و به ظاهر درخواست‌ها و مطالبات برخی بخش‌های جغرافیایی مثل حمص آغاز شد و بلافاصله رسانه‌های ضد مقاومت و ضدسوریه، این اعتراض‌ها را به اغتشاشات خیابانی تبدیل کردند.
بنابراین از همان جا مشخص شد این غائله یک غائله بیرونی است و کشورهای پیرامونی و فرامنطقه‌ای از این اغتشاشات با همه امکانات خودشان چه در حوزه دیپلماتیک و چه در حوزه پشتیبانی تسلیحاتی و به‌ویژه در حوزه رسانه حمایت کامل کردند. در زمان بسیار کوتاهی یک تلویزیون موقت با زمان چهار تا 6 ساعت در روز و تکرار برنامه در آنجا ایجاد شد که تصاویری را از کوی و برزن و مناطق مختلف خیابانی ارسال می‌کرد که مورد پشتیبانی سعودی‌ها بود.
پس از آن شبکه‌های العربیه و الهدف ایجاد شدند و این تلویزیون موقت با ساعت کم که برنامه‌های تکراری می‌گذاشت دائم برنامه‌های خودش را افزایش داد. در حقیقت باید بگوییم این رسانه بود که در سوریه جنگ را آغاز کرد. اعتراض‌ها و اغتشاش‌ها وجود داشت اما موضوع جنگ و فراخوان نیروهای مختلف به همراه تحریک بخشی از مردم و فشار مضاعف به افکار عمومی اعم از مقامات، مسئولان و عموم مردم را این رسانه‌ها انجام دادند و کار به جایی رسید که دیگر هر گردانی از تروریست‌ها یک مجموعه رسانه‌ای برای خود داشتند و این نشان‌دهنده تأثیر رسانه بر افزایش آتش اغتشاش‌ها بود. این رسانه‌ها از تحلیلگرانی دعوت می‌کردند که تقاضای اسقاط نظام سیاسی سوریه و تجزیه این کشور را داشتند. حالا 10 سال از آن ایام می‌گذرد و فناوری‌های رسانه‌ای قوی‌تر شده است. آنچه امروز کف خیابان‌های ماست نه از لحاظ تعداد جمعیت، نه از لحاظ شعارها و نه از لحاظ مدیریت و رهبری آن مانیفست و تفکر یک انقلاب را ندارد اما این القایی است که رسانه‌ها انجام می‌دهند.

 وضعیت آینده این نوع کودتای رسانه‌ای را با توجه به تحولات اخیر منطقه و محور مقاومت چگونه ارزیابی می‌کنید؟
با توجه به شرایطی که در کشور است و شعارهای رادیکال اغتشاشگران، خوشبختانه مردم همکاری لازم را با اغتشاشگرانی که از بیرون از کشور مدیریت می‌شدند نداشتند. پس وقتی مردم هشیار باشند و با آن‌ها همکاری نداشته باشند و تجربه لازم هم برای برخورد بسیار عاقلانه با این وضعیت در کشور وجود داشته باشد این پروژه با شکست مواجه می‌شود همان طور که در ایران این اتفاق رخ داد و الان بیش از یک هفته است که دیگر شاهد آن شعارها و گفته‌های تند رسانه‌های بین‌المللی و منطقه‌ای در مورد ایران نیستیم. ولی فشار دیپلماتیک از طریق مسئولان کاخ سفید و حتی تلاش برای به میدان آوردن مقامات سیاسی آلمان در کنار چند کشور دیگر اروپایی مثل انگلستان و فرانسه هنوز به اتمام نرسیده و این نشان‌دهنده این است که آن‌ها در داخل به بن‌بست رسیدند و اقدام‌های بعد از بن بست خودشان را که اقدام تروریستی در شاهچراغ بود انجام دادند.