در بخشی از پیام او آمده است: همه این رفتار‌های جنون‌آمیز، خود نشانه و برهان قاطعی است بر حقانیت و منزلت رفیع و عظمت شأن آن مکتوب و اثر که در اینجا منظور همان گرانمایه‌ترین هدیه ارزشمند الهی به نوع بشر یعنی قرآن کریم است. اتفاقاً در برخی آیات قرآن حکیم به این حقیقت اشاره شده که تنها حربه کهنه و بی‌خاصیت و بی‌مصرف دشمنان قرآن که سرسوزنی حرف قابل تأمل در چنته ندارند و دستشان همانند مغزشان خالی از ارائه سخن و مطلبی برای مقابله با این کلام نورانی است، تمسخر، استهزا، استخفاف، جسارت و اهانت به این یادگار بزرگ رسول‌الله الاعظم است که نمونه‌ای از آن را در آیات پایانی سوره توبه شاهد هستیم، آنجا که می‌فرماید: «و اذا ما انزلت سورة فمنهم من یقول ایکم زادته هذه ایمانا فاما الذین امنوا فزادتهم ایمانا و هم یستبشرون؛ و هنگامی که سوره‌ای نازل شود، برخی از منافقان (با حالت تمسخر و استهزا) به اهل ایمان گویند: کدام یک از شما‌ با آمدن این سوره، بر ایمانش افزوده شد؟ پس منافقان باید بدانند برای آنان که اهل ایمان هستند، این سوره موجب افزایش و فزونی در ایمانشان شد و آنان [از نزول این سوره] احساس نشاط و شادمانی و دریافت مژده و بشارت می‌کنند».
«وأما الذين فی قلوبهم مرض فزادتهم رجسا إلى رجسهم و ماتوا وهم كفرون؛ و اما بیماردلانی که در قلوبشان پلیدی و آلودگی و بیماری [نفاق] جای گرفته، پس همین قرآن و نزول این سوره، بر خباثت و پلیدی و بیماری درونی‌شان افزوده و در حالی که کافر بودند از دنیا رفتند».