ابوبصیر این روایت را نقل می‌کند: «قال سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ‌الله(ع) يَقُولُ‌ لَا وَ الله! لَا يَقْبَلُ اللهُ شَيْئاً مِنْ طَاعَتِهِ عَلَى الْإِصْرَارِ عَلَى شَيْ‌ءٍ مِنْ مَعَاصِيهِ»؛ امام صادق(ع) فرمود: نه به خدا! خداوند هیچ‌چیز از طاعاتش را با اصرار بر معاصی نمی‌پذیرد و قبول نمی‌کند؛ چه کبیره چه صغیره.
 آداب ماه‌ها، مثل ماه رجب و ماه شعبان را نگاه کنید. اگر خوب دقت کنید، می‌بینید سرآمد آداب ماه رجب، استغفار است. در ماه شعبان هم همین‌طور است. دو ماه پی در پی استغفار؛ دو ماه. چرا؟! برای همین است؛ چون می‌خواهد به بزرگ‌ترین عبادت که بزرگ‌ترین اثر، یعنی حضور در محضر مولا، بر آن بار می‌شود، وارد شود. آیا درست است انسان به‌حسب‌ظاهر، یک ماه از نظر بُعد حیوانی این فشارها را بر خود وارد کند و در آخر هم دستش خالی باشد؟! هیچ عاقلی چنین کاری نمی‌کند. همان‌طور که انسان قبل از هر نماز، استغفار می‌کند تا نمازش مقبول باشد، پیش از ورود به ماه رمضان هم دو ماه استغفار می‌کند تا روزه و عبادتش مقبول باشد. این استغفار برای تطهیر است. برای هر طاعتی قبلش استغفار لازم است تا انسان مبتلا به اصرار در گناه نباشد و جزو مصادیق کسانی که مصرّ به ذنب هستند، قرار نگیرد.  
ماه رجب به‏‌خصوص ماه استغفار است. امام‌ صادق(ع) از پیغمبر(ص) نقل می‏فرماید: ماه رجب، ماه استغفار امت من است؛ یعنی اگر امت من در گذشته‌شان ابتلائاتی پیدا کردند، در ماه رجب استغفار ‏کنند. سپس حضرت می‌‏فرمایند: در این ماه استغفار بسیار کنید، خدا آمرزنده و مهربان است. در این ماه زیاد بگویید: «اَسْتَغْفِراللهَ وَاَسْئَلُهُ التَّوْبَهَ». در ذیل روایت دارد: ماه رجب را اصب گویند؛ چون رحمتِ خداوند بر امت من زیاد ریزش می‏کند. دوستان! جداً عرض می‏کنم این همه سفارش به استغفار، به ‏خاطر این است که ائمه(ع) بر اساس آن روایت، گفته‏‌اند: برزختان به عهده خودتان است و آن‌ها نمی‏ خواهند ما در برزخ، عذاب شویم. در قیامت دستتان را می‌گیریم. اما در دنیا خودتان کاری کنید. از جمله سفارش کرده‌اند در ماه رجب 70مرتبه صبح و بعد از ظهر این ذکر استغفار را بگویید: «أَسْتَغْفِرُاللهَ‏ وَأَتُوبُ الَيْهِ‏» و سپس دست‏ها را بلند کرده و بگویید: «اَللَّهُمَ‏ اغْفِرْ لِي‏وَ تُبْ‏ عَلَيَّ».