​​​​​​​عبدالله بن عباس است نقل می‌کند: به پیغمبر اکرم(ص)عرض شد بهترین همنشین‌های انسان که انسان با او مصاحبت و معاشرت کند، چه کسی است؟ «أَيُّ الْجُلَسَاءِ خَيْرٌ». حضرت سه مشخصه را بیان فرمودند. 
اول: «مَنْ تُذَكِّرُكُمُ اللَّهَ رُؤْيَتُهُ» کسی را انتخاب کن که وقتی به چهره‌اش نگاه می‌کنی تو را به یاد خدا بیندازد نه به یاد شیطان. خیلی روشن، همین نگاه؛ همین که نگاهش می‌کند آدم، نگاه به او، انسان را به یاد خدا بیندازد نه به یاد شیطان. دیگر خودتان بهتر می‌دانید. 
دوم: «وَ يَزِيدُ فِي عِلْمِكُمْ مَنْطِقُهُ» خب حالا این نگاهش بود. وقتی شروع می‌کند به صحبت کردن با شما، به فهم و هوش و دانش دینی‌ات بیفزاید. علمی که اینجاست، علم دین است. 
سوم: «وَ يُرَغِّبُكُمْ فِي‏ الْآخِرَةِ عَمَلُهُ‏» کاری که انجام می‌دهد موجب شود رغبت به آخرت پیدا کنی نه دنیا. 
به تعبیر دیگر، ما در ارتباط با اشخاص از سه راه می‌توانیم بهره‌گیری کنیم: دیدار، گفتار و کردار. این سه مورد برای تو سازنده باشد، نه اینکه نقش تخریبی داشته باشد. نگاهش می‌کنی به یاد شیطان می‌افتی؛ حرف که می‌زند، تا می‌تواند شروع می‌کند به پرداختن به یک مسائل، هرچی هست از مسائل به قول ما، دنیایی و مادیت  و... . حالا بعضی‌ها هم که سطحشان پایین است؛ تو را هم می‌کشاند با خودش می‌برد.
از آن طرف کارهایی هم که می‌کند، نعوذبالله، اصلاً آدم آخرت یادش می‌رود.
می‌فهمی چه می‌خواهم بگویم؟ «أَيُّ الْجُلَسَاءِ خَيْرٌ» کدام همنشین خیلی خوب است که آدم  با او معاشر باشد.  یک وقت هست که یک روابط، به اصطلاح ما عمومی است، بقالی است، عطاری‌ است، نمی‌دانم چه. می‌خواهد برود جنس بخرد، هر که می‌خواهد، باشد. این را نمی‌گویند جلیس؛ این را یک وقت اشتباه نکنید. جلیس، آن کسی است که من انتخاب می‌کنم به قول ما می‌شویم مصاحب هم، معاشر هم، تعبیر می‌کنیم، رفیق با او می‌‌شویم. می‌خواهی رفیق انتخاب کنی، جلیس انتخاب کنی، این سه مشخصه در او باشد: دیدارش، گفتارش، کردارش همه این‌ها تو را به معنویت بکشد، نه اینکه به مادیت سوق دهد.