محمود ملکی، پژوهشگر و عضو هیئت علمی پژوهشکده علوم اسلامی رضوی، در این نشست علمی که در بنیاد پژوهش‌های اسلامی آستان قدس رضوی برگزار شد، گفت: به احتمال بسیار زیاد به دلیل زمینه‌ای که صاحب بن عباد در ری فراهم آورد، شیخ صدوق مقتل‌خوانی را به صورت آشکارا در این شهر آغاز کرد.
​​​​​​​بنابراین سال 368 سال مهمی در برپایی عزاداری عاشورایی در تاریخ تشیع در ری و تهران است. وی تصریح کرد: آنچه امروز به دنبال تبیین آن هستیم، پاسداشت عاشورا در دوره آل بویه و نیمه دوم قرن چهارم به خصوص از منظر شیخ صدوق است؛ دوره آل بویه نخستین سلسله شیعه قدرتمندی است که بر بخش زیادی از جهان اسلام مسلط شد و به جز بخش‌هایی از خراسان و سیستان، بر تمام جهان اسلام سلطه داشت. 

توجه آل بویه به مناسک شیعه
ملکی اضافه کرد: آل بویه به مناسک شیعه از جمله ساختن عتبات و توجه ویژه به آن و زیارت اهل بیت(ع) اهتمام زیادی داشتند، در زمان معزالدوله دیلمی برای نخستین بار مراسم عاشورا (سال 352 قمری) به صورت آشکار برگزار شد. قصابان گوسفند ذبح نکرده و بازار بسته شد، مردم آب ننوشیدند و در بازار خیمه برپا کرده و زنان بر سر و روی خود می‌زدند و گریه می‌کردند.
عضو هیئت علمی پژوهشکده علوم اسلامی رضوی با اشاره به آثار شیخ صدوق در مورد امام حسین(ع)، ادامه داد: یکی از آثار صدوق، مقتل الحسین(ع) است که از دست رفته و فهرست‌نویسان شیعه از آن  یاد کرده‌اند، او 200 اثر داشته ولی تعداد انگشت‌شماری از آن باقی مانده است. صدوق در امالی 97 مجلس دارد و زمان و مکان املا هم دقیق ذکر شده است. ملکی بیان کرد: تنها مجالس مقتل درباره عاشورا در ری در سال 368 توسط صدوق املا شده است و در همین سال صاحب بن عباد به وزارت رسید. صدوق کتابی به نام عیون اخبارالرضا(ع) دارد و در مقدمه آن گفته دو قصیده از صاحب به من رسیده که درباره مضجع و مرقد امام رضا(ع) است و به خاطر اینکه من حق را ادا کنم کتاب عیون را به صاحب بن عباد تقدیم می‌کنم. بنابراین صاحب بن عباد نقش زیادی در پاسداشت عاشورا در ری داشته است؛ زیرا تا پیش از آن هیچ گزارش جدی در مورد عزاداری در ری نداریم.