​​​​​​​راویان صادق و خبرنگارانی که عاشقانه در راه رسالت خویش تاریخ را نگاشتند و می‌نگارند. خبرنگارانی که از جان خود گذشتند تا حق و حقیقت گمنام نماند. 
یادی کنیم از نخستین خبرنگار مدافع حرم شهید محسن خزائی، مردی که از سیستان تا حلب، آوازه روایت صادقانه‌اش را همگان می‌سرایند. 
زیر باران گلوله‌ها و خمپاره‌ در خطوط نبرد علیه داعش در سوریه، دفاع جانانه مدافعان حرم را روایت می‌کرد. 
پدری مهربان که به گفته حاج‌قاسم سلیمانی سنش به دفاع مقدس قد نمی‌داد اما همواره به دنبال گمشده‌ای به نام شهادت می‌گشت از سیستان تا زینبیه و حلب. 
طی سال‌های فعالیتش در سوریه بارها گفتند چرا برنمی‌گردید و مانده‌اید؟ پاسخ می‌داد چشمان خانواده شهدای مدافع حرم به قاب تلویزیون دوخته شده، اگر برگردم شرمنده خانواده شهدا و رفقای شهیدم می‌شوم و این شرمندگی را تاب ندارم. گزارش‌هایم دلگرمی خانواده شهدا و مردم است. 
مردی که خبرنگار نبود بلکه خبرنگاری در مکتب و تفکرش دگردیسی پیدا کرده بود؛ خبرنگاری که منشش حس مسئولیت، ادای دین و روایتگری صادقانه بود. 
مردی که اعتقاد داشت جایگاه یک خبرنگار بهشت است و یک خبرنگار نباید خودش را به کمتر از بهشت بفروشد. 
و چه زیبا به اعتقاد خود، جامه عمل پوشاند و در ۲۲ آبان ۹۵ در حال تهیه گزارش خبری، بهای بهشت خود را بدست آورد و در آستانه اربعین حسینی به فیض شهادت نائل آمد.