جنگل‌خواری! کوه‌خواری! ساحل‌خواری! تالاب‌خواری!
یعنی طعم جنگل و مزه کوه و ساحل چه جوری‌هاست که مشتری‌هایش این قدر زیادند؟ بد نیست آدم یک روز سرش را بیندازد پایین و برود درِ خانه اعیان و قدرتمندان که جواب سؤالش را بگیرد. همین حضرات والایی که یک روز عشقشان کشید به اموال عمومی و محیط زیست دستبرد بزنند و زدند. زدند توی کار ویلا روی قله. پوشش گیاهی را کچل کردند و ویوی دوهزار متری سبز گذاشتند روی املاک و مستغلاتشان. خودشان را زدند به آن راه که جنگل اموال است نه انفال. تا لب رودخانه و دریا پیش رفتند تا ناکام قشلاق و ییلاق از دنیا نروند و کوه را هم تراشیدند که از تفرجگاه صخره‌ای بی‌نصیب نمانند.
جناب رئیس‌جمهور آمده مازندران و برای پوشش اخبار دوندگی می‌کنیم. وسط این بدو بدوها یکی از بچه‌ها کلیپی داغ و از تنور درآمده می‌فرستد روی گوشی‌ام. فیلم را دانلود می‌کنم و توی همهمه و شلوغی می‌بینم. پیگیری آن‌هاییست که دلشان پیش منابع طبیعی استان است و دغدغه‌اش را دارند. انگار یک بار دیگر دوستداران این بر و بوم دست به دامان مرجع عالی کشور شده‌اند که دادخواهی بفرماید. ویدئو پُر از خشونت نسبت به مواهب خدادادیست. پُر از چنگ‌اندازی و بی‌معرفتی. منطقه‌ای از رامسر به نام «اربه‌کله» و «گاورمک» را به تصویر کشیده‌اند توی گزارش. چشمتان روز بد نبیند. ارتفاعات رنگارنگ شده با سقف ویلاها و آپارتمان‌ها. هر چه بررسی می‌کنم می‌بینم نه... روستا روستا نیست، کوه کوه نیست، جنگل هم قیافه واقعی‌اش را ندارد. همه‌شان در حال تغییر کاربری‌اند. که اگر به همین منوال پیش برود مازندران وسط ساخت و سازهای غیرمجاز گم خواهد شد.
فیلم که تمام می‌شود خنده‌ام می‌گیرد از ضد و نقیض. یاد سخت‌گیری‌های شورای روستای خودمان می‌افتم که برای ساختن یک آلونک دو در سه گوشه باغ مجوز صادر نکرد و کلی در باب قانون و تخلف، مصوبه برایمان گذاشت روی میز که شدنی نیست!
​​​​​​​
پی‌نوشت
رسول اکرم(ص) فرمودند: پنج کس هستند که من و همه پیامبران آنان را لعنت می‌فرستیم. یکی از آن‌ها کسی است که اموال عمومی را به خود منحصر سازد و به نفع خویش حلال شمارد.

سنجاق
واکنش «آقای رئیسی» تعجب بود به تخریب قلب جنگل و در سخنرانی‌اش از کلمه امروز استفاده کرد و از مدیران مربوطه خواست نباید تحت هیچ شرایطی من بعد جنگل مورد آسیب قرار بگیرد، ولو از ناحیه هر کس و 
هر مقامی.