​​​​​​​بسیار از «جهاد تبیین» سخن گفته می‌شود، اما «جهاد تبیین» اسم رمز عملیات است. ما باید عملیات کنیم، ولی مدام در کوچه پسکوچه‌های تئوری خودمان را سرگرم کرده‌ایم. به قول قدیمی‌ها قرمه نه با قاف است نه با غین، قرمه با گوشت به‌عمل می‌آید. امروز جامعه نتیجه و ثمره اقدامات ما را لازم دارد. آن‌وقت عده‌ای فکر می‌کنند با کنفرانس برگزار کردن و همایش می‌شود جواب افکار عمومی را داد. امروز چند کرور کارشناس داریم که می‌توانند در مورد صفر تا صد جهاد تبیین حرف بزنند، ولی واقعیت این است که تبیین‌گر و روایتگر کاربلد کم داریم. جامعه امروز، تشنه عمل است. جامعه از ما حقیقت را می‌خواهد و در این میان مواد اولیه روایتگری در اختیار افراد نیست. همه می‌دانند جهاد تبیین چیست، اما چه چیزی باید تبیین شود و نقطه اصلی آرمان‌ها کجاست؟ با حلوا‌حلوا گفتن دهان شیرین نمی‌شود. مثلاً در قضیه حجاب امروز با خلأ حقیقی تبیین مسئله حجاب روبه‌رو هستیم. مسئله حجاب هم درگیر کلی‌گویی‌هایی شده است که جنبه عملیاتی ندارد و صرفاً تئوری است. خداوند به کسانی که وارد میدان می‌شوند، اجر الهی می‌دهد. روایتگری کارآسانی نیست، اما شدنی است. به عنوان مثال آمریکایی‌ها مدام در مورد جنگ جهانی فیلم می‌سازند و بازهم به این نتیجه می‌رسند که هنوز به آن نقطه آرمانی از روایت نرسیده‌اند، به همین خاطر آمریکایی‌ها مدام در حال تولید آثار هنری هستند. اینکه دائم سخن بگوییم ولی برایش در عمل کاری نکنیم، یعنی درجا زدن. تهیه روایت و تبیین و ارائه به مردم سخت است، اما تأثیرگذار است. مواد اصلی روایت محصول «توجه به عرضه» است. باید مسائل مردم را به حوزه‌های علمیه و دانشگاه‌ها عرضه کرد تا آن‌ها پاسخ بدهند. در قضیه تبیین مسائل معرفتی جایگاه خود را دارد و قطعاً به آن پرداخته خواهد شد، اما مسئله روشن کردن افق آرمانی ملت ایران و آرمان‌های انقلاب اسلامی هم اولویتی است که در نیاز روز مخاطب ما دیده می‌شود. در این زمینه، لازم است جوامع نخبگانی ما از لاک تئوری خارج شوند و با جدیت مسائلی مانند: هویت جنسی و مسئله پوشش و حجاب، الهیات غرب را دریابند و به صورت عملی تبیین صورت بگیرد. جوامع غربی در پوشش هنر و فیلم به دنبال اقناع شهروندان جامعه ما هستند و نسبت به آن تأکید دارند.  در این میدان باید علما و نخبگان ما طرح و برنامه عملیاتی پاسخ‌گویی داشته باشند و روشنگری عملی اتفاق بیفتد. دایره مسائل مورد نیاز جامعه زیاد است که باید جمع‌بندی شود و پس از عرضه به علما و نخبگان تبدیل به جواب شود و با شیوه‌های روز به مردم عرضه شود. در این بین مسئله رجوع به تاریخ، حکمت و اطلاعات موجود بسیار مهم است.