پیش از ماه رمضان است؛ نخست اینکه هر کس به شما بدی کرده است حلالش کنید. در جلسات قرائت قرآن تفسیر هم  بگذارید. حالا ممکن است مفسر نداشته باشید، یک تفسیر روان پیدا کنید، یک صفحه قرآن می‌خوانید یک صفحه هم تفسیر بخوانید. چون به ما گفته‌اند قرآن بخوانید برای تدبر در آن! قرآن مثل دریاست. دریا را نگاهش کنی، کیف می‌کنی! صورتت را بشویی کیف می‌کنی! قایق‌رانی کنی، کیف می‌کنی! شیرجه بروی کیف می‌کنی! غواص هم باشی کیف می‌کنی! منتها به نگاه کردن و خواندن قرآن قانع نشوید. اگر تیزهوش هستید، حفظ قرآن یک نعمت مهمی است. اگر تیزهوش هستید حفظ کنید. اما اگر به شما سخت می‌گذرد، به خودتان سخت نگیرید. چون قرآن می‌گوید: «فَاقْرَؤُا ما تَيَسَّرَ مِنَ الْقُرْآنِ» (مزمل/20) تیسر از یسر است. یسر یعنی روان! یعنی هر چه روان و آسان برایت هست، بخوان! لازم هم نیست که دعا را تا آخر بخوانی. دعای جوشن کبیر را پنج صفحه‌اش را خواندی و خسته شدی، زمین بگذار که خدا قبول می‌کند. این طور نیست که نه چون خواندیم باید تا آخرش بخوانیم. هر چقدر که حال دارید بخوانید. اگر به شما فشار می‌آید، عبادت را به خودت تحمیل نکن. پیش از ماه رمضان یک برنامه‌ریزی بکنیم که ان‌شاء‌الله تفسیر راه بیفتد. پیغمبر(ص) فرمود قرآن و اهل بیت(ع) نباید از هم جدا باشند. الان ما چند جلسه روضه در ایران داریم؟ ده‌ها هزار جلسه داریم پس ده‌ها هزار جلسه تفسیر هم باید داشته باشیم. چرا؟ چون پیغمبر(ص) فرمود قرآن و اهل بیت(ع) نباید از هم جدا بشوند. سر امام حسین(ع) روی نی قرآن خواند! یعنی چه؟ یعنی مردم! سرم از تنم جدا می‌شود، ولی سرم از قرآن جدا نمی‌شود. قرآن خیلی کتاب مهمی است. امیرالمؤمنین(ع) می‌فرماید دست هیچ کس به قعر آن نمی‌رسد. یک حرکت قرآنی باید بشود. از منبری‌ها هم بخواهید بخشی از منبر خود را به قرآن اختصاص دهند. همین قرآنی را که خواندیم بگوییم یکی دو آیه‌اش را آقا برای ما تفسیر کن. نه اینکه تاریخ و اقوال و احتمالات گفته شود. بگوییم این آیه این را می‌خواهد بگوید. یک تفسیر روان گفته شود. یک تفسیری دو سه برابر ترجمه و رقیق گفته شود و در مرحله بعد تفسیر عمیق! بچه که به دنیا می‌آید اول شیر می‌خورد، بعداً فرنی می‌خورد، کم‌کم تا می‌رسد به گوشت ماهی که پر از استخوان است. باید تدریجی باشد. فکر نکنید چون این کتاب علمی است باید این را بخوانیم.