​​​​​​​در صحیفه سجادیه داریم که امام سجاد(ع) می‌فرمایند: خدایا پناه می‌برم به تو از دو چیز... یک اصرار بر گناه، دو کوچک‌انگاری گناه... معلوم می‌شود گناه که چیز خیلی بدی است دو چیز این بد را بدتر می‌کند ... یک وقت یک کسی دروغی از دستش در می‌رود و می‌گوید... اما یک وقت کسی هر روز کارش دروغ است... وقتی هم می‌پرسی چرا دروغ می‌گویی؟ می‌گوید چیزی نیست... همه می‌گویند! این خیلی آدم را حرص می‌دهد... از نظر رسول خدا(ص) چهار چیز در گناه هست که از گناه بدتر است... یکی همان کوچک‌انگاری گناه... می‌گوید دیگران دارند میلیاردی می‌خورند حالا ما 5هزار تومان از شما اضافه گرفتیم! تو دستت نمی‌رسد میلیاردی بخوری... مورد دوم افتخار کردن به گناه... دیدی چقدر خوب فلان کار را کردم...! سوم، ابراز شادی و تعریف کردن از گناه ... حق فلانی را خوردم و فلان کار را کردم حالا هی برای همه نقل هم می‌کنم... چهارم، پافشاری و اصرار بر گناه... می‌گوید فلان کار را کردم و اگر پایش بیفتد 100 بار دیگر هم این کار را می‌کنم! خیلی خدا بدش می‌آید... این آدم‌ها‌ را خدا نمی‌آمرزد... اما اگر شما یک گناهی کردید و گفتید و اراده کردید که خدایا ببخشید، سعی می‌کنم تکرار نکنم... این ماجرایش فرق می‌کند... دعا داریم که: خدایا اگر گناه من بزرگ است، عفو تو بزرگ‌تر است... این آدم را خدا دوستش دارد، می‌گوید... مثل دانش‌آموزی که نمره نیاورده سر کلاس سرش را می‌اندازد پایین و شرمنده است... دانش‌آموزی هم هست که می‌گوید فردا هم امتحان بگیری همین است، من نمره بیار نیستم، خودت را اذیت نکن... اصولاً یکی از چیزهایی که موجب می‌شود انسان دچار لغزش‌های بزرگ بشود، همین اصرار بر گناه است ... بارها شنیده‌ایم که خدا غفارالذنوب است... غفار فقط خداست، به خدا می‌بخشد، اما یک شرط دارد ... اصرار بر گناه نکنیم... دزدی آمده بود حرم امام رضا(ع) توبه... که دیگر تمام، غلط کردم، آقا شما تا اینجا را قلم بکش... من دیگر تکرار نمی‌کنم... از حرم آمد بیرون ... احساس سبکی هم می‌کرد... جایی نگاهش افتاد به دو تا شمعدان خیلی قشنگ ... دید نمی‌شود این‌ها را برندارد... این‌ها را برداشت و گفت آقا! این مورد را هم زیر آن لیست ما اضافه کن و قلم بکش! اگر قرار است گناه را بگذاری کنار، دیگر این را اضافه نباید بکنی... خیلی مواظب باشیم گناه در زندگیمان با اصرار عادی نشود و ملکه ذهن و رفتارمان نشود... .