ما اغلب از زمان عقب هستیم. ماه رمضان می‌‌آید و روزه برای ما واجب ‌می ‌شود. اگر روزه بگیریم، در اواخر ماه رمضان احساس سبکی ‌می‌کنیم؛ احساس انس با روزه می‌کنیم؛ چرا؟ 
برای اینکه از نظر حال معنوی، تازه داریم وارد ماه رمضان می‌شویم. گاهی این‌‌قدر اشتغال داشته‌ایم که پس از گذشت روزهایی از ماه مبارک رمضان، هنوز وارد ماه رمضان نشده‌ایم. 
اگر انسان زودتر از ماه رمضان،یعنی از ماه رجب و شعبان شروع کند، امید است با فرارسیدن ماه رمضان، وارد ماه رمضان شود؛ لذا بهر‌ه‌اش خیلی بالا می‌‌رود. 
شایسته است اگر یک سال این‌گونه نشد، در سال بعد زودتر شروع کرد تا بارهای سنگین از دوش انسان پایین بیاید، آن ‌وقت لذت ماه رمضان از همان اول ماه حس می‌شود و زمینه درک شب قدر فراهم خواهد شد. 
از ماه رجب دو كار را بايد تمرين كرد؛ يكی روزه است. روزه ماه رجب خيلى پربركت است. اين روزه با ماه رجب خيلى تناسب دارد، منتها نه آن‌قدر که خستگى بياورد. حداقل یکی دو روز فاصله بینش باشد خوب است. 
هر کسی طبق توان و ظرفیت خودش عمل کند. انسان در ماه رجب به‌گونه‌ای روزه بگیرد که در ماه شعبان هم بتواند ادامه بدهد و براى ماه رمضان آماده‌تر باشد.
 دیگری، قرآن خواندن است. حداقل حداقل حداقل آن، اين است كه در ماه رجب، روزی يک جزء قرآن و در ماه شعبان دو جزء و در ماه رمضان سه جزء بخواند. 
ولی اگر خدا به كسی توفيق داد، در ماه رجب، دو جزء، در ماه شعبان سه جزء و در ماه رمضان پنج تا هفت جزء بخواند. 
بعضی‏ها در ماه رمضان تا 10 جزء هم می‏خوانند كه بستگی به توان و استعداد دارد. اگر در سال اول نشد، در سال دوم می‏شود ان‌شاءالله.
ما شاید جزو کسانی باشیم که اگر ماه رجب را مشغول باشیم و ماه شعبان هم حواسمان باشد شاید بتوانیم ماه رمضان را از اوایلش پیدا کنیم. ما باید کار کنیم تا از ماه رمضان عقب نباشیم.