وقتی زمستان باشد و به قول اخوان ثالث «صحبت سرما و دندان»، در کوچه پسکوچه‌های شهر در به در دنبال جایی می‌گردی که کسی برایت زودتر در بگشاید، به اندرونی راهت دهد و با یک استکان چای، سوز سرما را از وجودت بیرون بکشد. من اما جایی را می‌شناسم در این شهر که میزبانش نمی‌گذارد میهمان سال و ماهش پشت در بلرزد، درها همیشه به روی او باز است. در جوارش صحبت سرما و دندان نیست، حرف نعلبکی و استکان است و بهشت دقیقاً اینجاست،
«... اینجایی که دارم چای می‌نوشم». 

​​​​​​​خبرنگار: فاطمی نژاد