​​​​​​​نشریه پولتیکو دو روز پیش در گزارشی با اشاره به رقابت جهانی میان آمریکا و چین نوشت: در مبارزه آمریکا با چین برای نفوذ جهانی، دیپلماسی «ناامید و ناتوان» بزرگ‌ترین نقطه ضعف آمریکاست. در ادامه آمده: با توجه به گفت‌وگوهایی که پولتیکو با بیش از 50 مقام پیشین و فعلی ایالات متحده در زمینه رویارویی جهانی چین و آمریکا داشته، دریافته رویکرد واشنگتن به دیپلماسی می‌تواند بزرگ‌ترین نقطه ضعف این کشور قلمداد شود. اریک روبین، رئیس انجمن سرویس خارجه آمریکا در این باره گفت: «روزی روزگاری، حقیقتاً سفارت آمریکا در بسیاری از کشورها بزرگ‌ترین و تأثیرگذارترین سفارت بود اما اکنون در بسیاری از نقاط جهان و به‌ویژه در بیشتر کشورهای در حال توسعه، چین این‌گونه است». تمرکز شدید چین بر «دیپلماسی تجاری» برتری را به این کشور می‌دهد، به‌ویژه در کشورهای آمریکای لاتین و آفریقایی که احساس می‌شود مورد غفلت واشنگتن هستند. بسیاری از کشورها متوجه شده‌اند چین شریکی مشتاق و علاقه‌مند است در حالی که ایالات متحده چنین نیست. به نظر می‌رسد چین قصد دارد قلب‌ها و ذهن‌ها را بدست آورد در حالی که ایالات متحده به عنوان متکبر شناخته می‌شود.
پولتیکو در ادامه با اشاره موردی به پاناما می‌نویسد: در پاناما، حضور دیپلماتیک چین بسیار برجسته است، این در حالی است که ایالات متحده چهار سال و نیم را بدون سفیر در این کشور گذرانده است. در اواخر سال 2017 که ایالات متحده از پاناما رو برگرداند، این کشور روابط دیپلماتیک خود را از تایوان به پکن تغییر داد و از واشنگتن فاصله گرفت، کشوری که ساخت کانال پاناما را به رهبری ایالات متحده بیش از یک قرن پیش انجام داد و تجارت جهانی را متحول کرد. نیکول وونگ، یکی از مقامات ارشد پیشین وزارت خارجه پاناما درباره این تغییر رویکرد گفته: مقامات ایالات متحده اساساً به ما می‌گویند مواظب چین باشید، مراقب این یا آن باشید، اما آن‌ها فراموش می‌کنند درباره ساختن صحبت کنند.
پولتیکو در انتها می‌نویسد: جالب اینکه سه سال پیش، آمار نشان داد مراکز دیپلماتیک ایالات متحده در جهان برای نخستین بار از چین کمتر شده است (چین 280 – آمریکا 275). شنیدن این موضوع برای آمریکایی‌ها دردآور بود. در هر صورت، این پیام غیرقابل انکار بود که در دیپلماسی، چین قصد دارد در همه جا حضور داشته باشد؛ به‌ویژه آفریقا و آمریکای لاتین و حتی در مکان‌هایی که دقیقاً در نزدیکی آمریکا قرار دارند، مانند کارائیب. این حرکت تحت تأثیر ایده «یک کمربند، یک جاده» به چین اعتباری ویژه داده در حالی که رویکردها و ابتکارات قدیمی ایالات متحده دیگر کارایی لازم را ندارد.

خبرنگار: زینب اصغریان