از جمله روایاتی که به ارتباط آیه148 سوره بقره با وجود اقدس امام زمان(عج) اشاره دارد حدیث ابن‌ابی‌عمیر است که در آن امام صادق(ع) مراد از خیرات در عبارت «فاستبقوا الخیرات» را امر ولایت دانسته، آن‌گاه درباره تعبیر «اینما تکونوا یأت بکم الله جمیعا» فرمودند: ایشان ۳۱۳ نفر اصحاب امام عصرند. به خدا قسم آنان همان امت معدوده (امت شمرده شده) هستند که در یک ساعت همچون ابرهای پاییزی که پراکنده‌اند و به هم متصل می‌شوند گرد هم می‌آیند: «عن أبی‌عبدالله(ع)، فی قول‌الله عزوجل: فاستبقوا الخیرات اینما تکونوا یأت بکم الله جمیعا. قال: الخيرات الولايهًْ، و قوله: اینما تکونوا یأت بکم الله جمیعا يعنی أصحاب القائم (عليه السلام) الثلاث مائهًْ و البضعهًْ عشر رجلا- قال- «هم و الله الامهًْ المعدودهًْ قال: يجتمعون و الله فی ساعهًْ واحدهًْ  قزعا كقزع الخريف». (البرهان، ج1، ص349)
با توجه به مطالبی که در قسمت قبل درباره ارتباط صدر و ذیل آیه با وجود مقدس امام زمان(عج) بیان شد، تطبیق خیرات بر امر ولایت حضرات معصومان(ع) گویای این نکته است که در مسیر بندگی ذات اقدس حضرت حق وابستگی هر چه بیشتر به مقام ولایت و سرسپردگی در آستان حضرات معصومان نقش کلیدی دارد.
تاریخ نیز گواهی می‌دهد بیشترین آسیبی که از صدر اسلام تا به امروز متوجه جامعه اسلامی شده از نبود وابستگی به ولایت نشأت گرفته است. اشعث بن قیس که گفته می‌شود فقط حدود هزار نفر کنیز داشته، پول‌ها را از استان آذربایجان جمع کرد و به کوفه آمد. متوجه شد امیرالمؤمنین(ع) خلیفه شده و او کسی نیست که با بیت‌المال و حقوق الهی، با تسامح رفتار کند. در نتیجه برای تداوم ناپاکی و جنایت، قصه خوارج را راه انداخت تا سنگی بر سر راه امیرالمؤمنین(ع) باشد و پول‌ها را به بیت‌المال ندهد. ابوموسی اشعری نیز با آنکه می‌دانست علی افضل صحابه است، سرسپرده نشد.
یاد کردنی است سرسپردگی در آستان ولایت معصوم فقط به معنی عمل کردن ظاهری به فرمایشات ایشان نیست بلکه باید در باطن نیز تسلیم ایشان بود و با طیب خاطر انجام داد. همان که در زیارت جامعه عرضه می‌داریم «قَلْبِي لَكُمْ سِلْمٌ وَ رَأْيِي لَكُمْ تَبَع».