قرآن می‌فرماید اگر اهل دعا نباشید، کافر هستید، یعنی مثل کافرها هستید... «وَ قالَ رَبُّكُمُ اُدْعُونِي أَسْتَجِبْ لَكُمْ». جداً می‌خواهد و می‌گوید اهل دعا باش و بدان اجابت می‌کنم. که ما بگوییم خدا و خدا اجابت نکند. بعد می‌فرماید: «إِنَّ اَلَّذِينَ يَسْتَكْبِرُونَ عَنْ عِبادَتِي سَيَدْخُلُونَ جَهَنَّمَ داخِرِينَ»؛ کسانی که اهل دعا نیستند باید به جهنم بروند و در جهنم خوار و ذلیل هستند. گاهی فرد را به جهنم می‌برند و اما ذلت به او نمی‌دهند، اما این آیه می‌گوید تو را به جهنم می‌برم و ذلت هم به تو می‌دهم. پس باید اهل دعا و راز و نیاز باشیم.
بنابراین اگر اهل دعا باشیم، خدا دستمان را می‌گیرد. البته باید به این مطلب هم توجه داشته باشیم که پروردگار عالم دست انسان را می‌گیرد. بعضی اوقات در این جلسه دعا می‌کنیم، مثلاً فقیر و بیچاره است و وضع بدی دارد و می‌گوید خدا، خدا، خدا. خدا هم دعایش را مستجاب می‌کند. بعضی اوقات صلاحش نیست این دعا مستجاب شود ولی نمی‌فهمد. مثل بچه که سرما خورده و به مادر می‌گوید من گلابی می‌خواهم اما مادرش به او نمی‌دهد، زیرا مادر می‌داند این گلابی برای بچه بد است و مرتب او را نوازش می‌کند. پروردگار عالم نیز اگر این دعا را مستجاب نمی‌کند، عوض آن را می‌دهد. در روایت می‌خوانیم بناست بلای بزرگ‌تری برای او پیش بیاید، خدا جلو آن بلا را می‌گیرد. مثلاً بناست خانه‌اش آتش بگیرد و بچه‌هایش در این خانه بسوزند، اما به‌واسطه دعا آن بلا از او رفع می‌شود. پس نمی‌شود دعا مستجاب نشود.
بعضی اوقات بالاتر از این‌ها روی قیامت است. پرده‌ها عقب می‌رود، آنگاه می‌بیند دعاهایی که مستجاب نشده، در اینجا چه بهشتی است و زیر لوای حمد و خدمت مولا امیرالمؤمنین و آب کوثر است. در روایت می‌خوانیم اولاً خدا از او عذرخواهی می‌کند و می‌گوید صلاحت این بود. پس از این عذرخواهی این همه پاداش می‌دهد. این شخص بنا می‌کند حسرت بخورد و بگوید ای کاش من در شب بیست و سوم که خدا خدا می‌کردم و آن حالت را پیدا کردم اما خدا نداد، ای کاش هیچ وقت نمی‌داد تا الان اجر و مقامم بیشتر باشد.  خدا رحمت کند مرحوم آقای نخودکی، این عالم واصل می‌گوید: این فقرا و گرفتار‌ها و ضعفا همیشه در دنیا نق می‌زنند. در دنیا نق می‌زنند خدایا چرا نمی‌دهی اما در روز قیامت هم نق می‌زنند خدایا چرا دادی! کسانی نق نمی‌زنند که مقام تسلیم و رضا دارند.