گاهی به دوستانم می‏گویم بدانید مجالسی که به نام امام حسین(ع) است، نقش هدایتی و احیای نفوس دارد. به هر نحوی می‏توانید نقشی در آن‌ها داشته باشید. آنچه می‎شود گفت، از نظر عمل برای انسان به صورت مسلم مقبول است، همین عملی است که در مجالس امام حسین(ع) است.  مطلب ظریفی است. شرط قبولی عمل، مسئله محبت نسبت ‏به اولیای خدا و پذیرش سرپرستی آن‏هاست. آن هم به جهت نقشی است که آن‏ها در هدایتگری انسا‏ن‏ها دارند. اگر انسان در این نقش کمک کند، چقدر بالاست! البته منظور این نیست که کار خاصی انجام بدهد؛ ولو شده انسان، دوست، رفیق یا هر کسی را که بتواند در این مسیر قرار بدهد «مَنْ أَحْيَاهَا فَكَأَنَّمَا أَحْيَا النَّاسَ جَمِيعاً؛ هر کس یک نفر را زنده کند، مثل آن است که همۀ انسان‌ها را زنده کرده است». احیای نفس غیر احیای بدن است. احیای نفس در ارتباط با بُعد انسانیت اوست. انسانی را نجات بدهد که نجات دادن، در این طریق قرار دادن است. چقدر عظمت دارد! در هر مجلس، محفل و رابطه‎ای که در آن مسائل هدایتی مطرح است، اگر انسان بتواند نقش داشته باشد، بهترین عمل است. البته مخلصانه برای خدا باشد. می‎تواند این عمل مخلصانه را در قیامت برای خدا ارائه کرده و افتخار کند تا ناجی او باشد؛ چون کاری است که اولیای خدا می‎کردند.
پیغمبر اکرم(ص) فرمود: مَثَل اهل بیت من، مَثَل سفینۀ نوح است. کسی که به آن تمسک بجوید، نجات می‎یابد و کسی که از آن تخلف کند، غرق می‎شود. اعتقادم این است که لحن این روایت غیر از لحن روایتی است که راجع به امام حسین(ع) است. از پیغمبر اکرم(ص) راجع به ائمۀ دیگر من ندیدم و فقط راجع به امام حسین(ع) داریم که سفینه تعبیر شده است. در آن روایت کل اهل بیت(ع) است و این حدیث، روی فرد خاص دست گذاشته است. در باب سفینۀ نوح مثالی می‎زنم: حضرت ‏نوح دعوت کرد که بیایید و سوار کشتی شوید. هر کس سوار بشود، غرق نمی‌شود. خودشان آمدند و نجات هم پیدا کردند؛ این، یک نوع است. یک نوع دیگر این است که فرد داخل دریا فریاد می‎کشد: اگر می‎خواهی غرق نشوی، سوار کشتی شو. او خودش می‏آید، سوار می‏شود و می‏رود. یک وقت این ‏طور نیست. ما به قایق نجات تعبیر می‎کنیم. می‎بینیم دارد غرق می‏شود. او می‏رود دستش را می‏گیرد و بیرون می‏آورد؛ خیلی بالاتر از مورد اول است. وقتی می‎بیند کسی دارد غرق می‏شود، نجاتش می‏دهد. این کار، غیر این است که بگوید: بیا سوار شو. لحن روایتی که راجع ‏به امام‏ حسین(ع) است، لحن دوم است.