«اللهمّ قَرّبْنی فیهِ الى مَرْضاتِکَ و جَنّبْنی فیهِ مِن سَخَطِکَ و نَقماتِکَ و وفّقْنی فیهِ لقراءةِ آیاتِکَ برحْمَتِکَ یا أرْحَمَ الرّاحِمین»
در دعای روز دوم ماه رمضان، سه خواسته و تقاضا مطرح است. نخستین تقاضای روزه‌دار، نزدیک شدن به رضایت خداوند است؛ چرا که رضایت خدا و خشنودی او غایت و هدف همه عبادات و طاعات بنده است. بزرگ‌ترین سعادت برای مؤمن، حس رضایت خداوند است ... حتی در آیات قرآن و هنگام توصیف بهشت و نعمت‌های فراوان که برای مؤمنان آماده شده آمده که از این‌ها مهم‌تر، بزرگ‌تر، عظیم‌تر و باارزش‌تر، رضایت خداوند متعال است. 
از کجا بفهمیم خدا از ما راضی است؟ هر کسی به وجدان خود رجوع کند این را درک می‌کند. خداوند از ما خواسته‌هایی دارد عبادات و نیکی و اعمال و رفتار و ترک گناه خواسته خداوند و موجب رضایت اوست. 
در خواسته دوم می‌گوید خدایا کمکمان کن از آن چیزهایی که موجب سخط، نارضایتی و ناراحتی توست دور شویم. همه معصیت‌ها که در روایت‌ها ذکر شده و هر آنچه می‌دانیم موجب خشم خداست مثلاً آزار مردم، گران‌فروشی، احتکار، دروغ، ظلم و فساد و هر معصیتی که بر خلاف خواسته خداوند است سبب ناخشنودی و نارضایتی و خشم اوست.
در این دعا از خدا می‌خواهیم کمک کند این موارد را ترک کنیم. به طور کلی گناه نکنیم، معاصی را بی‌خیال شویم در این صورت از غضب خدا در امان و داخل در رضای او خواهیم شد. در خطبه شعبانیه آمده که امام علی(ع) از پیامبر اکرم(ص) می‌پرسد مهم‌ترین عمل در ماه رمضان چیست؟ می‌فرماید: اینکه انسان از آنچه محرمات است روحیه پرهیز داشته باشد. دورِ سفره گناه نچرخد و از آنچه سبب خشم خداست دور شود که البته این کار آسانی هم نیست. 
سومین خواسته، توفیق تلاوت قرآن است که بر اساس روایت‌ها، ماه رمضان ماه بهار قرآن است و تلاوت قرآن در آن ثواب بسیار دارد. در حالات و سیره اهل بیت(ع) داریم که بسیار قرآن تلاوت می‌کردند و انس به قرآن داشتند. در سیره علما و بزرگان نیز چنین بوده که سعی می‌کردند چندین بار در ماه ختم قرآن کنند. حداقل آن این است که انسان روزانه دست‌کم یک جزء را بخواند و با آن انس بگیرد. پیامبر(ص) می‌فرماید: دل مثل آهن زنگار برمی‌دارد و پالایش آن تلاوت قرآن است. نورانیت آیات قرآن فضای خانه انسان را نورانی می‌کند و دل را آماده می‌کند تا از برکات این ماه بهره‌مند شود و بتواند عبادت و بندگی کرده و موجبات رضایت خدا را فراهم کند.