​​​​​​​به گزارش آستان نیوز، حجت‌الاسلام و المسلمین رضا وطن‌دوست، مدیر گروه اخلاق بنیاد پژوهش‌های اسلامی آستان قدس رضوی در این نشست که در قالب وبینار ویژه مخاطبان، اساتید، پژوهشگران و دانشجویان برگزار شد، به تبیین موضوع «کرامت انسان از منظر قرآن کریم» پرداخت و با بهره‌گیری از منابع لغوی عربی و فارسی به مفهوم کرامت اشاره کرد.
وی ابراز کرد: واژۀ کرامت معنای عامی دارد؛ به این معنی که هرکس و هرچیزی در جای خود شریف و نیکو باشد به وصف کریم و کرم متصف می‌شود، اعم از اینکه موصوف به صفت کرامت، خدا، رسول، انسان یا هر موجود دیگر باشد. این صفت عام در قرآن نیز مانند آیات «...فَإنَّ رَبِّیٌّ غَنِی كَرِیمٌ»، «... لَقَوْلُ رَسُولٍ كَرِیمٍ»، «... ورِزْقٌ كَرِیمٌ»، «... و مَقَامٍ كَرِیمٍ»، «أُلْقِیَ إلَیَّ كِتَابٌ كَرِیمٌ» و «... مِن كُلِّ زَوْجٍ كَرِیمٍ»دیده می‌شود که صفت کرامت برای خدا، رسول، رزق، مقام، کتاب و زوج به کار رفته است.
این پژوهشگر ادامه داد: آیت الله جوادی آملی در یک‌جا در تعریف این مفهوم می‌فرماید: «کرامت همان نزاهت از پستی و فرومایگی است» و در جای دیگر می‌گوید: «تنها دوری از پلیدی و پستی را کرامت نمی‌گویند؛ بلکه کرامت وصف کمال انسان است که باید آن کمالات را بدست آورد. کرامت به این معنا یک نحوه وجود است که در انسان کرامت‌یافته، تحقق می‌یابد.
وی خاطرنشان کرد: برخی معتقدند، کرامتی که در توصیف انسان به‌کار می‌رود، یا شرافت نفسانی و یا شرافت اخلاقی است، کرامت نخست ناظر به کرامت ذاتی انسان است و کرامت به مفهوم شرافت اخلاقی ناظر به کرامت اکتسابی است.
در ادامه ضمن تبیین کرامت ذاتی و اکتسابی با اشاره به آیات قرآن، مواردی از مبانی روایی کرامت نفس، مبانی عقلانی و حتی مواردی از اسناد بین‌المللی مانند اعلامیه جهانی حقوق بشر،اعلامیه حقوق بشر اسلامی و بندهایی از قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران مورد بررسی قرار گرفت.