​​​​​​​«در تاریخ آمده است که روزی روزگاری در زمان مظفرالدین شاه قاجار ماست گران شد. مردم معترض شدند به گرانی ماست که قوت غالبشان بود و قاتق نانشان. شاه قاجار مرحمت فرموده دستور داد که آهای گران‌فروش‌ها! ماست را ارزان کنید. ماست ارزان نشد؛ گرچه شاه دستور همایونی داده بود به ارزان شدن. از همین رو مختارالسلطنه که در آن روزگار برای سر و سامان دادن به اوضاع آشفته پایتخت رئیس نظمیه تهران شده بود، تصمیم گرفت قیمت ماست را به ثبات برساند.پس از اینکه غائله خوابید، مختارالسلطنه روزی طی یک اقدام ضربتی با لباس رعیت به دکان ماست‌فروش‌ها رفت تا ببیند ماست را با چه قیمتی به رعیت بینوا می‌فروشند. او وارد یکی از دکان‌های شهر شد و از ماست‌فروش پرسید: «ماست داری؟» ماست فروش گفت: «ماست خوب می‌خواهی یا ماست مختارالسلطنه؟» مختارالسلطنه حیران ماند و پرسید: «یعنی چه؟» ماست‌فروش گفت: «ماست خوب همان ماست سفت و بدون آب است که ما با قیمت گزاف می‌فروشیم و ماست مختارالسلطنه همان خمره جلو دکان است که نیمی از آن را آب بسته‌ایم و به قیمتی که مختارالسلطنه وضع کرده، می‌فروشیم».
این مطلب را که خواندید، خداوکیلی توقع نداشته باشید امروزه هم بشود با گران‌فروش و گران‌فروشی مثل زمان مظفرالدین‌شاه برخورد کرد. اصولاً و اخلاقاً هم حساب کنید، آویزان کردن فرد یا سازمان گران‌فروش نه تنها کار خوبی نیست، بلکه با سازوکار امروزی اقتصاد ما که همه چیزش پیچیده است جور در نمی‌آید. آن زمان یکی گران می‌فروخت، می‌گفتند نفروش، به حرف می‌کرد چه بهتر، نمی‌کرد آویزانش می‌کردند و ماجرا تمام می‌شد. امروز اما پدیده گران‌فروشی و مبارزه با آن پیچیده است. مثلاً برای یک فقره گران‌فروشی خودروهای مونتاژی هی شورای رقابت، وزارت صمت و غیره جلسه می‌گذارند، هی قیمت‌ها ارزان نمی‌شود، نمی‌شود که نمی‌شود. کسی هم آویزان نمی‌شود و محصولاتش را کیسه نمی‌کند. لابد این مردم هستند که آخر سر باید کوتاه بیایند، ماستشان را کیسه کنند و محصول مونتاژی و غیرمونتاژی را به خدا تومان بخرند.