​​​​​​​با توجه به سفر امیرعبداللهیان به مسکو، بررسی و واکاوی دقیق جایگاه جمهوری اسلامی ایران در نظم بین‌الملل آینده از دو جهت حائز اهمیت است: نخست، موقعیت و جایگاه ایران در بطن تحولات منطقه به‌عنوان یک بازیگر اثرگذار و اثرپذیر ایجاب می‌کند تحولات با یک نگاه کارشناسی دقیق مبتنی بر منافع امنیت ملی در صحنه‌های مختلف مورد بررسی قرار گیرد. دوم، تولید علم با نگاه زیست‌بوم به تحولات منطقه‌ای از طریق رسانه‌های مختلف با مشارکت اندیشکده‌ها در حوزه‌های ژئوپلتیک موردتوجه قرار گیرد تا بتوان رویکرد و نگاه متفاوت به نظم جدید جهانی و سیر تحولات جاری در عرصه منطقه‌ای و بین‌المللی ایجاد کرد. در واقع جمهوری اسلامی ایران می‌بایست تلاش خود را در زمینه پیداکردن جایگاه حقیقی و اساسی خویش در نظم بین‌الملل آینده به‌کار گیرد. ایران به‌عنوان قدرت منطقه‌ای در منطقه قدرتمند در صدد توسعه، مدون‌سازی و روشمند کردن برنامه‌های راهبردی خویش با سایر کشورهای تأثیرگذار از جمله روسیه، چین، هند و سازمان‌های بین‌المللی در برنامه‌های حوزه ترانزیت، انرژی، تجارت و کریدورهای ریلی، جاده‌ای و دریایی است.
آنچه مسلم است اینکه در حال حاضر شاهد حضور قدرتمند جبهه مقاومت با محوریت جمهوری اسلامی ایران در مقابل جبهه غرب هستیم و این محور مقاومت بر پایه محبت و معنویت شکل‌گرفته که در مفهوم جغرافیایی خود به‌صورت دولت مقاومت گسترش‌یافته است. مفهوم لغوی کلمه مقاومت دارای معنای بسیار مهمی ازجمله محبت، قدرت، امنیت، وحدت و تربیت است. در مفهوم ژئوپلتیک محور مقاومت نیز دارای دو بال هستیم؛ یکی سلطه و دیگری مقاومت، براین‌اساس ما شاهد دو نوع ائتلاف هستیم یکی سازش و دیگری مقاومت. جبهه مقاومت ضمن مبارزه با سلطه و استکبارستیزی، موجب شکل‌گیری و ثبات دولت مقاومت شد و از طرفی وزن ژئوپلتیکی ایران در منطقه را در ابعاد مختلف از جمله جایگاه آن در نظم بین‌الملل آینده تغییر اساسی و بنیادی داد.
درواقع اصل طلایی «نه شرقی، نه غربی» سرمایه بنیادین جمهوری اسلامی ایران برای ورود به نظم جدید بین‌الملل است. ایران در قامت یک قدرت منطقه‌ای با تاریخ و ارزش‌های اسلامی و باستانی می‌تواند در صورت پیش‌گرفتن بینش جامع و سیاست‌گذاری هوشمندانه در حوزه‌های گوناگون به‌ویژه در اقتصاد و تجارت بین‌المللی سهم تاریخی خود را در این دوران گذار بر عهده بگیرد. از الزامات این نقش‌آفرینی به‌حداقل‌رساندن تنش در منطقه به‌ویژه با همسایگان، زدودن موانع تولید و تجارت و پرهیز از افتادن در دام عملیات رسانه‌ای و صف‌آرایی میان قدرت‌های بزرگ است. مهم‌تر از این‌ها، تکیه و اعتماد به مردم به‌عنوان موتور محرکه رشد و توسعه ملی جایگاهی بی‌بدیل در آماده‌سازی ایران در حرکت به‌سوی آینده پرتلاطم اما درخشان است و به همین دلیل است که تقویت عنصر جمهوریت امروز بیش از هرزمانی در چهار دهه گذشته، اهمیت پیدا می‌کند.