ماه پربرکت رجب، ماه ولایت است که طلیعه ماه رسالت است و این هر دو، طلیعه شهرالله هستند. ماه مبارک رمضان به عنوان شهرالله نامیده شد که وجود مبارک پیغمبر(ص) در آن خطبه معروف فرمود: «قَدْ أَقْبَلَ إِلَیْکُمْ شَهْرُ الله‏» و رسالت، طلیعه ورود به باب توحید و ولایت، طلیعه ورود به باب رسالت است.
اگر وجود مبارک حضرت(ص) فرمود: «أَنَا مَدِینَه الْعِلْمِ وَ عَلِیٌّ بَابُهَا» ماهی که متعلق به وجود مبارک حضرت امیر است نیز طلیعه ورود به ماه رسالت است. بزرگانی بودند که این سه ماه را پشت سر هم روزه می‌گرفتند. این دعای نورانی «یا مَنْ أَرْجُوهُ لِکُلِّ خَیْرٍ» به بعد از نماز اختصاص ندارد؛ در بسیاری از فرصت‌های شب و روز این ماه می‌توان این دعا را خواند. دعاها گرچه به صورت جمله خبریه هستند اما به داعی انشا القا شده، این‌ها خبر نیستند. اینجا که می‌فرماید: «وَ آمَنُ سَخَطَهُ» جمله انشایی است؛ یعنی خدایا مرا از سَخَط و عذاب و غضب خودت نجات بده! «یا مَنْ أَرْجُوهُ لِکُلِّ خَیْرٍ وَ آمَنُ سَخَطَهُ عِنْدَ کُلِّ شَر»؛ خدایا حوادث تلخی که پیش می‌آید، مرا در آن حوادث تلخ حفظ کن! غرض این است این دعا اختصاصی به تعقیبات نماز ندارد، در کل این ماه، هر وقت که برای انسان حالی پیدا شد، این دعا را زمزمه کند.
وجود مبارک امام باقر(ع) در مجلسی سخنرانی‌ می‌کردند، یکی از مستمعان که پای سخنان حضرت نشسته بود، گفت: امروز عجب درّ و جواهری از شما استفاده کردیم. فرمود: حیف نیست این سخنان را به طلا تشبیه می‌کنی؟! طلا یک سنگ زردی است چون کمیاب است معیار تبادل قرار گرفته وگرنه ارزش که ندارد، با سنگ‌های دیگر فرقی ندارد. بعضی از سنگ‌های معدنی ممکن است از آن سخت‌تر هم باشد.  بعد هم فرمود: آزمون ما با این مردم بسیار دشوار است برای اینکه ما این‌ها را دعوت کنیم نمی‌آیند، رها که کنیم راه غیر از این نیست. ما نمی‌توانیم بگوییم بگذار بیفتد و ببیند جزای خویش؛ این حرفِ ما نیست. خب چرا کیفر کار خودش را ببیند. این است که خیلی برایمان سخت و دشوار است. ما نمی‌توانیم بگوییم ما به وظیفه‌مان عمل کردیم و تمام شد رفت، ما غصه می‌خوریم. بسیاری از حالات خود وجود مبارک پیغمبر(ص) و امیرالمؤمنین(ع) به حال ما غصه می‌خوردند الان هم وجود مبارک حضرت به حال ما غصه می‌خورد. آدم یک فرزندی داشته باشد و بیراهه برود که نمی‌تواند بگوید بگذار بیفتد و ببیند جزای خویش!