​​​​​​​آسمان مشهد حسابی ابری است؛ از پنجره هواپیما چیزی دیده نمی‌شود. معلوم نیست هواپیما الان دارد از کجای شهر رد می‌شود؛ اما بویی در هواست که نشان می‌دهد دارد می‌رسد. هواپیما که روی باند می‌نشیند باورش می‌شود رسیده است؛ آرزو می‌کند راه‌ها کوتاه شوند و فاصله‌ها کنار بروند تا زودتر خودش را به جایی برساند که در تمام شب‌های تنهایی و غربت، یادش، خاطره‌هایش، حتی عکس قاب گرفته‌اش، آرامش را مثل آبی می‌ریخت روی آتش دلش. 
گنگ و مبهوت می‌نشیند توی تاکسی و فقط یک کلمه می‌تواند بگوید. راننده انگار می‌داند قرار است همین کلمه را بشنود، شنیده و نشنیده راه می‌افتد. 
حس می‌کند خیابان‌ها عوض شده‌اند، مغازه‌ها و آدم‌ها تغییر کرده‌اند اما آن منظره نورانی عوض نشده؛ می‌داند آن منظره نورانی هیچ‌وقت عوض نمی‌شود. 
از تاکسی پیاده می‌شود، راه می‌افتد سمت ورودی‌ها. چشمش می‌افتد به چند تا خانم که همراه بچه‌هایشان چادر مشکی به سر، دارند می‌روند سمت ورودی‌ها. چیزی یادش می‌آید و غم چنگ می‌زند به دلش. «درست است که این‌طوری با همین پوشش به آقا سلام کنم؟» 
خانمی چوب‌پر به دست انگار فهمیده باشد که قصه چیست با چوب‌پرش جایی را نشان می‌دهد؛ تابلویی در میان چندین و چند تابلوی دیگر که رویش نوشته شده: «دفتر امانت چادر»؛ آرامش دوباره به دلش می‌افتد. 

شروع با 5هزار چادر
حالا یک سالی می‌شود که دفاتر امانت چادر، مشغول خدمات‌رسانی به زائران هستند؛ 12 دفتر در ورودی‌های حرم مطهر. این‌ها را خانم خیرالسادات می‌گوید که مسئولیت رتق و فتق امور این دفاتر با او است. او مسئول بخش «انتظامات صحن‌ها و حریم خواهران» است که ذیل معاونت اماکن متبرکه حرم مطهر رضوی فعالیت می کند. 
تأکید می‌کند:  «خدمات امانت چادر، همیشه در حرم مطهر برقرار بوده است؛ پاسداشت حریم ملکوتی بارگاه منور رضوی ایجاب می‌کند زائران، چه خانم و چه آقا، با پوشش مناسب در این جغرافیای قدسی حاضر شوند. اما این خدمات یک سالی می‌شود که به صورت بهینه و متمرکز توسط خدمه خواهر در دفاتر امانت چادر ارائه می‌شود. از سال گذشته با شکل‌گیری دفاتر امانت چادر، چادرهایی که پیش از این به زائران ارائه می‌شد، جمع‌آوری شدند. همزمان 5هزار چادر جدید تهیه شد و در اختیار این دفاتر قرار گرفت. چادرها به صورت چادر آستین‌دار و جلوبسته طراحی و دوخته شده‌اند تا استفاده از آن‌ها برای زائران راحت‌تر باشد. این چادرها در طرح‌های مختلف و همچنین متناسب با نیاز زائران، سایزبندی هم شده‌اند.
 زائرانی که نیاز به پوشش چادر دارند، در ورودی صحن‌ها با راهنمایی خادمان خانم، به دفاتر امانت چادر مراجعه می‌کنند. در دفاتر، متناسب با نیاز زائران، چادر رنگی در اختیارشان قرار می‌گیرد. چادرها به صورت امانی در اختیار زائران است و پس از فراغت از زیارت، آن‌ها را به دفاتر برمی‌گردانند».
خانم خیرالساداتی در ادامه اشاره می‌کند که چادرهای استفاده شده چه سرنوشتی پیدا می‌کنند: «چادرهای استفاده‌شده بلافاصله جمع‌آوری و به محل شست‌وشو منتقل می‌شوند. در محل شست‌وشو، با استفاده از ماشین‌های لباسشویی تمام اتوماتیک شست‌وشو و ضدعفونی و سپس به اتوشویی منتقل می‌شوند. پس از اتو و بسته‌بندی در محل اتوشویی دوباره به محل دفاتر امانات چادر برمی‌گردند».

با نهایت احترام
مسئول بخش «انتظامات صحن‌ها و حریم خواهران» می‌گوید: «گاهی چادرها در اثر استفاده زائران دچار آسیب می‌شود که این چادرها پیش از شست‌وشو به واحد خیاطی منتقل می‌شوند و پس از رفع آسیب‌ها، در چرخه شست‌وشو و اتوشویی قرار می‌گیرند».
خانم خیرالسادات تأکید می‌کند: «خدمات خیاطی توسط خانم‌های خدمه افتخاری انجام می‌شود؛ حتی دوخت این چادرها هم به همت همین بانوان خدمه انجام شده است».
او توضیح می‌دهد: « در دفاتر امانت چادر علاوه بر ارائه چادر، اقلام دیگری که احیاناً مورد نیاز خانم زائر است نیز در اختیارشان قرار می‌گیرد. گاهی بانوان زائر به گیره روسری، جوراب مناسب، پد لاک‌پاک‌کن  و ... نیاز دارند که این اقلام هم متناسب با نیاز زائران، در نهایت احترام در اختیارشان قرار می‌گیرد».
خانم خیرالسادات این را هم اضافه می‌کند که دفاتر امانت چادر در همه ورودی‌های حرم شامل شیخ طبرسی، شیخ طوسی، نواب صفوی، ورودی غدیر و نیز ورودی‌های باب‌الرضا(ع)، باب‌الجواد(ع) و باب‌الکاظم(ع) به صورت شبانه‌روزی آماده ارائه خدمات به زائران بارگاه منور رضوی هستند.

السلام علیک ... 
صدای گنگ مناجات می‌آید. صدا در خلوتی صحن می‌پیچد و گم می‌شود لابه‌لای خنده چند دختر بچه‌ که می‌خواهند کبوتری را بگیرند که آمده روی فرش نشسته.
 کبوتر انگار فهمیده باشد که بچه‌ها از دیدنش ذوق کرده‌اند، پرواز نمی‌کند. بچه‌ها که دنبالش می‌کنند، می‌پرد و دو وجب آن‌طرف‌تر می‌نشیند.
 خانمی با چادر رنگی، با صورتی که با گل‌های چادر قاب شده از طاقی بزرگ صحن رد می‌شود و روبه‌روی گنبد می‌ایستد. 
چشم می‌دوزد به گنبد و ناگهان خونی گرم از دلش می‌جوشد و تا زیر پلک‌هایش بالا می‌آید. تصویر شفاف گنبد با آن تلألو طلایی‌رنگش حالا موج برداشته و محو و مبهم شده است. پلک که می‌زند، گرمای سوزانی را حس می‌کند که روی گونه‌های سردش سر می‌خورد. سر خم می‌کند و با شوقی سرشار، زیر لب می‌گوید:
السلام علیک یا علی‌بن موسی‌الرضا.

خبرنگار: رضا پیراسته