ساعت 5 عصر است. مراسم چهلم آیت‌الله ناصری در گلزار شهدای اصفهان دارد دقایق پایانی‌اش را سپری می‌کند. سخنران ویژه این مراسم حجت‌الاسلام والمسلمین احمد مروی، تولیت آستان قدس رضوی است. دختری جوان از لابه‌لای جمعیت جلو می‌آید و خودش را بلافاصله پس از سخنرانی به تولیت آستان قدس می‌رساند. می‌گوید: «حرف مهمی با تولیت دارم». بقیه کنار می‌ایستند تا راحت حرفش را بزند. می‌گوید پس از اینکه فهمیده سخنران این مراسم حجت‌الاسلام والمسلمین مروی است، خودش را به اینجا رسانده تا یک چیز را به گوش تولیت آستان قدس رضوی برساند. با لهجه اصفهانی حرفش را می‌زند: «حاج آقا! می‌خوام ازتون بابت برگزاری دوره‌های «بی‌نهایت شو» تشکر کنم. می‌خوام بگم اگر این دوره‌های بی‌نهایت نبود و من تو این دوره‌ها شرکت نمی‌کردم، حتماً الان کف خیابون بودم...».
اما ماجرای «بی‌نهایت شو» چیست و اگر نبود، چه اتفاقی می‌افتاد؟ در خصوص چیستی‌اش چند کلمه‌ای اینجا می‌نویسیم؛ اما در مورد اینکه «اگر نبود چه اتفاقی می‌افتاد» باید از زبان خودِ دهه هشتادی‌ها این ماجرا را شنید. 
پیش از اینکه لفظ «دهه هشتادی‌ها» به یکی از واژه‌های پرتکرار و مورد مناقشه حوادث اخیر کشور بدل شود و عده‌ای سعی کنند مدام آن را به اغتشاشات گره بزنند، آستان قدس رضوی با فهم حساسیت‌های این دوره و به‌خصوص تلاش نوجوانان برای پیدا کردن «هویت» در عین مواجه شدن با انبوه سؤالات معرفتی و اعتقادی، بر آن شد به تعامل معرفتی با این قشر دست بزند. 
مرحله نخست کار، تدوین محتوای ناب و عمیق دینی بر پایه استدلال و برهان بود که برای این مرحله، مبانی فکری علامه طباطبایی انتخاب شد. مرحله دوم، طراحی اردوهای معرفتی تربیتی بود تا با فرم و قالبی جذاب، نوجوانان در گروه‌هایی زیرنظر یک مربی، هم کلاس‌های اعتقادی و زیارت حرم حضرت رضا(ع) را درک کنند و هم به تفریحات سالم و اردویی این دوران از زندگی بپردازند. نتیجه حاصل از برگزاری این اردوها در سال‌های 96 تا 98 و پیش از ایام کرونا، میزبانی از 4هزار دانش‌آموز شد.
 این تعداد، در سفر رهبر معظم انقلاب در شهریور همان سال، مورد توجه قرار گرفت و ایشان تأکید کردند: «دایره تأثیر را توسعه دهید؛ به عدد 4هزار قانع نشوید؛ کار را به 40هزار یا بیشتر و حتی به 400هزار نفر برسانید». تأکیدهای رهبر معظم انقلاب و دستور تولیت آستان قدس رضوی در خصوص فراگیری مخاطب، سبب شد مجموعه به طراحی سامانه «بی‌نهایت» و استفاده از ظرفیت‌های فضای مجازی در این خصوص هم فکر کند. 
در دوره‌های مجازی تحت وب یا اپلیکیشن، مخاطب در یک دوره، می‌تواند 45 مرحله محتوایی و 45 مرحله جذاب انگیزشی را پشت سر بگذارد. نوجوان باید در هر 24ساعت یک کلیپ کوتاه 15دقیقه‌ای ببیند و پس از مطالعه برشی از کتاب‌های هفت جلدی معارف کاربردی «برترین آرزو» در آزمون شرکت کند و در صورت گرفتن امتیاز لازم، وارد مرحله بعد شود.
آمار حاصل از  برگزاری آزمایشی این دوره از ابتدای سال 99 بی‌نظیر است؛ افزون بر 7هزار نوجوان از قشرهای مختلف با گذراندن کامل دوره توانستند از جوایز آن بهره‌مند شوند. این آمار زمانی شگفت‌انگیزتر می‌شوند که بدانیم در چهار دوره برگزاری این طرح،  تعداد مخاطبان آن در مرحله تثبیت ثبت‌نام، 211هزار نفر بوده‌ که 50هزار نفر توانسته‌اند آن را با موفقیت به پایان برسانند. 
حالا فارغ از سازوکار و آمار و ارقام این دوره‌ها، بد نیست جواب دهه هشتادی‌ها به این پرسش را که «اگر بی‌نهایت نبود...» با هم بی‌واسطه ببینیم:

صفحه 3 رواق