روز جهانی مسجد از کجا آمد؟
هر دین و آیینی نمادها و نشانه‌‌هایی دارد؛ اسلام که آخرین دین آسمانی ا‌ست، از میان نمادها و شعائر ظاهری و مکانی، به جایگاه مسجد و احکام آن بسیار اهمیت داده است. رهبر معظم انقلاب اسلامی در این باره می‌فرمایند: در مسجد تراز اسلامی، شور و بهجت عبادت خالص با نشاط زندگی پاک و خردمندانه و سالم، در هم می‌آمیزد و فرد و جامعه را به تراز اسلامی آن نزدیک می‌کند. مسجد در اسلام، قلب تپنده حیات این دین حنیف و جایگاه پیوند آسمان و زمین است و انسان به عنوان اشرف مخلوقات در آن رشد و تکامل می‌یابد.
بیست و یکم اوت هر سال که مصادف با 30 یا 31 مرداد است، روز جهانی مسجد نام‌گذاری شده است. در سال 1348 در چنین روزی مسجدالاقصی که قبله اول مسلمین جهان است توسط صهیونیست‌ها به آتش کشیده شد. یک جریان مسیحی صهیونیستی در آمریکا شکل گرفته که اعتقاد دارد ویرانی مسجدالاقصی و ساخت معبد سوم سلیمان شرط ظهور حضرت مسیح(ع) است وگرنه ظهور نمی‌کند. بر پایه این اعتقاد، مسجدالاقصی توسط اشغالگران صهیونیست به آتش کشیده شد.
مسجدالاقصی در اسلام، دومین مسجد به شمار می‌آید و از نظر درجه اهمیت، پس از مسجدالحرام و مسجد‌النبی قرار می‌گیرد. از آنجا که مسجدالاقصی قبله اول مسلمانان بوده، نزد آنان از جایگاهی والا برخوردار است. واقعه معراج پیامبر گرامی اسلام(ص) و نمازگزاردن دیگر پیامبران به امامت ایشان در مسجدالاقصی موجب شده محبوبیت این مکان مقدس نزد مسلمانان دوچندان شود.
آنچه به عنوان مسجدالاقصی در قرآن از آن یاد شده، تمام مجموعه مسجد‌الاقصی مسقف، قبة‌‌الصخرة، قبة‌‌السلسلة، مصلای مروانی و قبه‌ها (گنبدها)، محراب‌ها، راه‌ها، چاه‌ها، برکه‌ها، رواق‌ها و پل‌ها را همراه با دیگر بخش‌های باستانی و قدیمی دربرمی‌گیرد که بخش مسقف مسجدالاقصی در جنوب این مجموعه واقع شده است. این مسجد توسط داوود نبی پایه‌گذاری و توسط حضرت سلیمان تکمیل شده است. مسجدالاقصی مسقف، بنایی مستطیلی است با رواقی بزرگ در میانه آن که مستقیم به گنبد می‌رسد. از شرق و غرب، سه رواق مسجدالاقصی را احاطه کرده است. طول آن از شمال به جنوب 80 متر و عرض آن از شرق به غرب 55 متر است.

فاجعه به آتش کشیدن مسجدالاقصی
ساعت 7 صبح پنجشنبه 21/8/1969  میلادی جنایتکاری اسرائیلی‌ به نام دنیس مایکل ولیم روهان به آستان مسجد‌الاقصای مسقف تجاوز کرد و آن را به آتش کشید. در این آتش‌سوزی، مساحتی نزدیک به هزارو500 مترمربع از مسجد در آتش سوخت. در این واقعه، منبر باستانی که شهید نورالدین محمود زنگی دستور ساخت آن را برای نصب در مسجدالاقصی داده بود، سوخت. این منبر همان منبری است که سلطان ناصر صلاح‌الدین یوسف ‌بن ایوب پس از اینکه قدس را در سال 583 قمری از دست صلیبیان‌‌‌‍ آزاد کرد به مسجدالاقصی آورد.  محراب زکریا، مقام اربعین، سه رواق مسجد همراه با پایه‌ها و قوس‌های آن‌ها و قوس حامل بر قبة‌الاقصی و پایه‌های اصلی‌ای که گنبد مسجد بر آن‌ها قرار داشت، آتش گرفتند و سقف مسجد فرو ریخت. تزئینات آن از بین رفت و بخش‌هایی از گنبد چوبی داخل مسجد، محراب، دیوار قبله، سنگ‌های مرمر به‌کار رفته درون مسجد، پنجره از جنس گچ و شیشه رنگین، فرش‌ها، سوره اسرا که از بالای محراب کاشیکاری و طلاکاری شده بود و... از بین رفتند.