موعظه
انجام واجبات و ترک محرمات بهترین ریاضت نفس است
آیتالله خوشوقت
نشریه تربیتی اخلاقی «خُلُق» برخی از مواعظ اخلاقی آیتالله خوشوقت را ذکر کرده که در ادامه میآوریم.
جريمهای بهتر، معتدلتر و مؤثرتر از اجرای فرمان خدا برای نفس وجود ندارد. واجب را پياده كن، حرام را هم ترک كن. اين بزرگترين رياضت و جريمه برای نفس است. نمیخواهد شما نذر كنی كه پای پياده مكه بروی؛ نه، همينكه تصميم بگيری نماز بخوانی، روزه بگيری، واجبات را انجام بدهی، اين بهترين رياضت است؛ انسان را تربيت میكند.
ايمان بالا میرود، ايمان كه بالا رفت، همه داخل انسان اصلاح میشود. كسانی كه نذر سنگين و شاق میكنند، اما پارهای از واجبات را انجام نمیدهند يا پارهای از محرمات را مرتكب میشوند، تا آخر هم موفق نمیشوند؛ چون گناه، كارش تخريب است، گناه را نبايد بغل عبادت بگذاری.
عرفان عملی تبعيت از دستورات دين است؛ لذا به آن میگويند عملی. دستورات دين، عمل میخواهد، تئوری خالی نيست، جايش ذهن و مغز نيست، نماز را بايد خواند، روزه را بايد گرفت، بايد دروغ نگفت. همه اينها عمل است؛ اما عرفان نظری با نظر كار دارد، مسيحی باش، عيب ندارد؛ اصطلاحات عرفان را هم میشود ياد گرفت.
عرفان نظری با ذهن كار دارد، با عمل كاری ندارد، شما آن را ياد میگيری، پيادهكردنی هم نيست؛ ولی عرفانِ دينی نتيجه و حاصل پياده كردن دستورالعمل دين است. اينها با هم خيلی فرق دارند. عرفان عملی سرسلسلهاش اميرالمؤمنين(ع) است؛ اما عرفان نظری نظر اشخاص غيرمعصوم است. عرفان عملی، علم لدنّی است كه خدا و انبيا(ع) گفتهاند.
گاهی آدم از سر سيری دعا میخواند و تمام میشود. اما گاهی كسی طلبكارش دم در خانه است، دارد آبرويش را میبرد، چگونه دعا میكند؟ چنين دعايی در عين حضور (قلب) است. بنابراين دعا كردن خيلی مهم است. البته دعا خواندن يک حسن ديگری دارد و آن اينكه به آدم ياد میدهند از خدا چه بايد بخواهی و چه چيزی بايد داشته باشی كه الان نداری، آن را بخواه. اما دعا كردن آن است كه الان گرفتارم و آن را میخواهم، سخت هم میخواهم؛ بنابراین بايد با توجه انجام بگيرد.
جريمهای بهتر، معتدلتر و مؤثرتر از اجرای فرمان خدا برای نفس وجود ندارد. واجب را پياده كن، حرام را هم ترک كن. اين بزرگترين رياضت و جريمه برای نفس است. نمیخواهد شما نذر كنی كه پای پياده مكه بروی؛ نه، همينكه تصميم بگيری نماز بخوانی، روزه بگيری، واجبات را انجام بدهی، اين بهترين رياضت است؛ انسان را تربيت میكند.
ايمان بالا میرود، ايمان كه بالا رفت، همه داخل انسان اصلاح میشود. كسانی كه نذر سنگين و شاق میكنند، اما پارهای از واجبات را انجام نمیدهند يا پارهای از محرمات را مرتكب میشوند، تا آخر هم موفق نمیشوند؛ چون گناه، كارش تخريب است، گناه را نبايد بغل عبادت بگذاری.
عرفان عملی تبعيت از دستورات دين است؛ لذا به آن میگويند عملی. دستورات دين، عمل میخواهد، تئوری خالی نيست، جايش ذهن و مغز نيست، نماز را بايد خواند، روزه را بايد گرفت، بايد دروغ نگفت. همه اينها عمل است؛ اما عرفان نظری با نظر كار دارد، مسيحی باش، عيب ندارد؛ اصطلاحات عرفان را هم میشود ياد گرفت.
عرفان نظری با ذهن كار دارد، با عمل كاری ندارد، شما آن را ياد میگيری، پيادهكردنی هم نيست؛ ولی عرفانِ دينی نتيجه و حاصل پياده كردن دستورالعمل دين است. اينها با هم خيلی فرق دارند. عرفان عملی سرسلسلهاش اميرالمؤمنين(ع) است؛ اما عرفان نظری نظر اشخاص غيرمعصوم است. عرفان عملی، علم لدنّی است كه خدا و انبيا(ع) گفتهاند.
گاهی آدم از سر سيری دعا میخواند و تمام میشود. اما گاهی كسی طلبكارش دم در خانه است، دارد آبرويش را میبرد، چگونه دعا میكند؟ چنين دعايی در عين حضور (قلب) است. بنابراين دعا كردن خيلی مهم است. البته دعا خواندن يک حسن ديگری دارد و آن اينكه به آدم ياد میدهند از خدا چه بايد بخواهی و چه چيزی بايد داشته باشی كه الان نداری، آن را بخواه. اما دعا كردن آن است كه الان گرفتارم و آن را میخواهم، سخت هم میخواهم؛ بنابراین بايد با توجه انجام بگيرد.
برچسب ها :
ارسال دیدگاه
تیتر خبرها
-
جشنواره ای برای طرح نیازهای حوزه زیارت
-
قرارعاشقی با امام رئوف
-
اتوبوس مهربانی
-
انتشار کتاب یک صنعت است
-
فیلمساز فرانسوی مستند سردار سلیمانی را ساخت
-
پژوهشگر باید حادثه جو باشد
-
انجام واجبات و ترک محرمات بهترین ریاضت نفس است
-
وقف همه پسانداز زندگی
-
بهرهبرداری اروپاییها از مزیتهای صنعت حلال
-
امامزاده یحیی بن زید(ع) محوری برای وحدت شیعه و سنی
-
رونمایی از قدیمیترین اسناد آموزشی آستان قدس رضوی