پنجمین آیه مهدوی قرآن، آیه صد و چهل و سوم سوره بقره است که در سیاق آیات مربوط به جریان تغییر قبله از بیت‌المقدس به سمت کعبه نازل شده است.
پنجمین آیه مهدوی قرآن در مقام معرفی امام زمان(عج) به عنوان یکی از ائمه اهل بیت دو ویژگی آن حضرت را «امت وسط» و «شهید بر خلق» بودن ایشان بیان می‌کند. در این جلسه در زمینه ارتباط این آیه با وجود اقدس صاحب الزمان (عج)  نکاتی را عرض می‌کنیم. 
آخرین نکته در زمینه آیه صد و چهل و سوم سوره مبارکه بقره، تفسیر معنای عبارت «وما جعلنا القبله التی کنت علیها الا لنعلم من یتبع الرسول ممن ینقلب علی عقبیه» (و ما آن قبله‌ای را که قبلاً بر آن بودی، تنها برای این قرار دادیم که افرادی که از پیامبر پیروی می‌کنند، از آن‌ها که به جاهلیت بازمی‌گردند مشخص شوند) در ذیل آیه است، گذشت که ظاهر این عبارت بازشناسی افراد مختلف امت در تبعیت و تخلف از پیامبر در مسئله تغییر قبله است. به بیان روشن‌تر، خدای سبحان علت قبله بودن بیت‌المقدس را این‌گونه بیان کرده که پیروان و تابعان پیامبر اکرم(ص) در مسئله تغییر قبله از آن‌ها که از این فرمان سرپیچی می‌کنند شناخته شوند. 
اما با توجه به معنای باطنی قسمت نخست آیه که در آن به ویژگی امت وسط بودن امامان به مثابه قرار داشتن آنان به عنوان محور ارزش و اعتبار امت و ویژگی شهید بودن ایشان بر مردم به مثابه الگوی امت و میزان سنجش اعمال آنان اشاره شده، لازم است معنای باطنی عبارت ذیل آیه نیز متناسب با معنای بخش اول ارائه شود. 
بیان مطلب اینکه در برخی روایات از وجود اقدس امام به عنوان قبله و کعبه یاد شده است نحن کعبه الله و نحن قبله الله؛ ما (اهل‌بیت) کعبه خدا هستیم و ما قبله خدا هستیم. (المناقب ابن شهرآشوب، ج3، ص102) بنابراین به نظر می‌رسد مراد از بازشناسی افراد امت در تبعیت و تخلف از رسول خدا در مسئله تغییر قبله، شناخت کسانی است که از فرمان پیامبر در جریان امامت و ولایت جانشینان آن حضرت تخلف می‌کنند. عبارت «و ان کانت لکبیره الا علی الذین هدی الله» نیز نشان می‌دهد پیروی از صاحبان ولایت جز بر کسانی که خداوند ایشان را هدایت کرده دشوار است و فقط کسانی که مشمول هدایت الهی شدند از این دستور پیروی می‌کنند.