در مقام تحلیل و بررسی آیه 114سوره بقره «ومن اظلم ممن منع مساجد الله ان یذکر فیهااسمه...» به عنوان دومین آیه مهدوی قرآن گذشت که بنا بر روایات، نقطه زوال و نابودی کامل جریان‌های منحرفِ مقابله‌گر با گسترش عبودیت و بندگی پروردگار که در قالب منع‌کنندگان از بردن نام خدا در مساجد و تلاشگران برای تخریب مساجد در آیه از آن‌ها یاد شده، در دوران ظهور امام زمان(عج) تحقق خواهد یافت.
از جمله نکات مهم این آیه، توجه به نقش پررنگ مساجد در گسترش و ترویج خداپرستی و دینداری در جامعه است زیرا مساجد کانون‌های ذکر و یاد پروردگار هستند که در آن‌ها نیروهای مؤمن برای مقابله با دشمن تربیت می‌شوند و در ضمن از تمام هجمه‌ها و آسیب‌های دشمن در امان می‌مانند. رحمت و رضوان خدا بر بنیان‌گذار کبیر انقلاب اسلامی امام خمینی(ره) که در ضمن سخنان خود بارها به این معنا اشاره می‌فرمودند که مساجد سنگرهای اسلام هستند و باید مورد حفاظت قرار گیرند.
نکته مهم دیگر در این قسمت آن است که تخریب مسجد در عبارت «وَسَعَی فِي خَرَابِهَا» لزوماً به معنی تلاش دشمن در جهت تخریب بنا و ساختمان ظاهری مسجد به مثابه از بین بردن در و دیوار و فرو ریختن سقف مسجد نیست بلکه به معنای جلوگیری از فعالیت‌های مسجدی در جهت ترویج عبودیت و بندگی خداست که حتی گاهی با حضور دشمن در فضای مسجد و بهره‌گیری از امکانات آن تحقق می‌یابد. چنان‌که در صدراسلام منافقان با هدف ترویج کفر و تفرقه بین مؤمنان، مسجدی را در برابر مسجد قبا بنا کردند که قرآن از آن با عنوان مسجد ضرار یاد کرده است (سوره توبه، آیات 107 و 108). در اوایل انقلاب نیز مشابه این تلاش‌ها از سوی گروه‌های منحرف صورت می‌گرفت تا جایی که برخی جوانان توده‌ای که در اصل اعتقاد به خدا مشکل داشتند می‌خواستند از مسجد به عنوان پایگاهی برای ترویج تفکرات انحرافی خود استفاده کنند. 
آخرین نکته در این بخش اینکه اشاره پروردگار به تلاش دشمنان دین برای تخریب مسجد، یک نماد در جهت ممانعت از ترویج بندگی پروردگار در جامعه است و لذا تمام تلاش‌های جبهه باطل در ممانعت از گسترش فرهنگ و معارف دینی را شامل می‌شود.