رئیس هیئت علمی اندیشکده هیئت گفت: یکی از ویژگی‌های سروده‌های استاد مؤید این است که شعر را متناسب با مخاطب هیئت سروده است، تراز آن نه شعر فرازمند، نه شعر نازل است. چون اشعار دیوان مؤید شعر هیئت است، همه مناسبت‌ها را دربرمی‌گیرد.
به گزارش فارس، بیست و یکمین جلسه نقد کتاب‌های عاشورایی با موضوع بررسی دیوان اشعار ولایی استاد سیدرضا مؤید با حضور محمدرضا سنگری، رئیس هیئت علمی اندیشکده هیئت در محل این اندیشکده برگزار شد.
سنگری در این نشست استاد مؤید را پیر زنده‌دل عاشورایی یاد کرد و گفت: این دیوان، سروده‌های ارزشمندی است که در سه جلد توسط سید جواد هاشمی تربت سامان‌یافته است.
وی با طرح یک مقدمه به خصوصیت و ویژگی‌های کتاب ارزشمند دیوان استاد مؤید پرداخت و خاطرنشان کرد: سروده‌ها متناسب با مخاطب هیئت تنظیم شده‌اند، البته سرودهای شاعران هیئت به چند دسته تقسیم می‌شوند. دسته اول افرادی هستند که با مداح و ذاکر عجول سروکار دارند؛ شعری که با عجله نوشته شده باشد، ممکن است شعری ترازمند و فاخر نباشد، این خصوصیت را در شعرهای خوشدل تهرانی می‌توان دید. نوع دوم، با ذاکر فکور روبه‌رو بوده‌اند، ممکن است از چند ماه قبل این خواسته را طلب کرده باشند؛ بنابراین شاعر فرصت بیشتری برای سرودن شعری ارزشمند و فاخر دارد. دسته سوم، سروده‌هایی که فارغ از این دو دسته تقسیم‌بندی می‌شوند، شاعر در موقعیتی قرار گرفته که شعر خود را متناسب با آن موقعیت سروده است، این اشعار ماناتر و خصوصیات خاص دارند که مخاطبان خاص، آن را می‌پسندند.
وی یادآور شد: دسته دیگر، تأملی بوده و آمیزه‌ای از اندیشه و عاطفه را به همراه دارد، شاعر تنها به جنبه احساسات، مرثیه و سوز نپرداخته بلکه سایر ابعاد را موضوع مورد بحث قرار داده که در برخی آثار این مسئله را شاهد هستیم. ویژگی اول سروده‌های استاد مؤید این است که شعر را متناسب با مخاطب هیئت سروده، تراز آن نه شعر فرازمند، نه شعر نازل است، گرچه نمونه بسیار درخشان دارد که تراز آن را در سروده‌های متفاوت قرار می‌دهد.
سنگری ادامه داد: چون اشعار دیوان مؤید شعر هیئت است، همه مناسبت‌ها را در برمی‌گیرد. ولادت‌ها، شهادت‌ها، مدح و منقبت‌ها، مصیبت، نیایش و چاووشی، دینی و ملی و مسائل مختلف که در نظام مقدس جمهوری اسلامی رخ داده در شعر استاد دیده شده است؛ بنابراین مقوله‌های مختلف که در هیئت مطرح می‌شود در این سه جلد استاد مؤید نمود پیدا کرده است.
رئیس هیئت علمی اندیشکده هیئت خاطرنشان کرد: استاد در اشعار خود به همه‌گونه‌های شعر کلاسیک همچون رباعی، دوبیتی، مثنوی، ترجیع بند و قطعه توجه داشته است، تنها دو نوع شعر آزاد و نیمایی و شعر سپید را نمی‌توان در اشعار استاد شاهد بود، این در حالی است که برخی شاعران هیئت، نیمایی و سپید هم سروده‌اند.
وی گفت: در نظام شعر نیمایی، کوتاه و بلند شدن مصرع‌ها وجود دارد؛ اما در شعر کلاسیک این‌گونه نیست، به لحاظ وزن و تعداد هم‌اندازه هستند، محور افقی و عمودی هم کاملاً رعایت می‌شود؛ بنابراین تمام قالب‌های شعرهای کلاسیک در دیوان استاد مؤید پیدا می‌شود و در همه این‌ها موفق هم بوده است.