آیت‌الله سید عبدالحسین لاری، مجتهد عالی‌مقام و مجاهد آگاه، در سال 1226 ش در لار به دنیا آمد. او از شاگردان مبرّز میرزای بزرگ شیرازی (صاحب فتوای تنباکو) بود و از وی اجازه اجتهاد داشت. سید عبدالحسین بافرمان میرزای شیرازی برای رسیدگی به امور مردم لارستان فارس، عازم این منطقه شد و با تأسیس حوزه علمیه لار، این شهر را به کانون نشر احکام اسلامی و اجرای قوانین شرع انور تبدیل کرد. زمان حضور سید عبدالحسین در لارستان، مصادف با ازهم‌گسیختگی شیرازه امور در کشور بود؛ استعمار روس و انگلیس از شمال و جنوب سرزمین ما را مورد تعرض قرار داده بودند و حکومت مرکزی که از بی‌کفایتی سیاستمداران و ورشکستگی اقتصادی رنج می‌برد، قادر به تأمین استقلال کشور نبود. در این شرایط، آیت‌الله سید عبدالحسین لاری، بنای حکومتی اسلامی را در لارستان گذاشت که نخستین تجربه از نوع خود محسوب می‌شد؛ حکومتی که با تأسیس کارخانه اسلحه‌سازی و آموزش نیروهای نظامی، امنیت را در فارس برقرار و دست عوامل استعمار را از آن کوتاه کرد. سید عبدالحسین، حامی فعالیت‌های ضداستعماری در جنوب کشور بود؛ او از رئیس‌علی دلواری و قیام دلیران تنگستان، به‌صورت مادی و معنوی حمایت می‌کرد.  او سرانجام در 19 اردیبهشت سال 1303، دعوت حق را لبیک گفت.