​​​​​​​اولیای بزرگوار دین اعمال بسیاری درباره شب‌های ماه رمضان، به‌خصوص شب قدر به ما تعلیم داده‌اند که احیا و شب زنده‌داری از جمله آن‌هاست. از آثار احیای شب قدر، همین بس که رسول خدا(ص) می‌فرماید: «هر کس شب قدر را به شب زنده‌داری بگذراند، دلش در آن روزی [روز قیامت] که همه قلب‌ها بمیرند، نخواهد مرد».(إقبال الأعمال، سید علی بن موسی بن طاوس، ص274)
امام باقر(ع) نیز احیای شب قدر را موجب بخشیده شدن گناهان دانسته و می‌فرماید: کسی که شب قدر را احیا بگیرد، گناهانش بخشیده می‌شود؛ گرچه به ستارگان آسمان و سنگینی کوه‌ها و پیمانه دریاها باشد. (بحارالأنوار، علامه مجلسی، مؤسسة الوفاء، ج 95، ص 1460)
گفتنی است، احیا زمانی ارزشمند است که  انسان خودش در آن شب، زنده باشد؛ یعنی حیات معنوی داشته باشد. حیات معنوی انسان به یاد خدا [بودن] است. به هر اندازه و در هر حالت که قلب انسان از خدا غافل نباشد، انسان زنده است... ما در سال دست‌کم یکی دو سه شب را به عنوان تشبّه به اولیای خدا زنده نگه داریم؛کوشش کنیم در این شب‌ها تمام شب را به یاد خدا به سر ببریم و حالت استغفار داشته باشیم. (مجموعه آثار استاد شهید مطهری، ج 27، ص670- 669)