ما می‌گوییم روزه «کسر شهوت» می‌کند؛ یعنی شهوت را کاهش می‌دهد؛ حالا شهوت هرچه باشد فرقی نمی‌کند. شهوت جنسی، شهوت خوردن و آشامیدن. چون شهوت دارای چندین شاخه است و روزه روی تمام این شاخه‌ها اثر می‌گذارد و آن‌ها را می‌شکند؛ یعنی شاخه‌های این نیرو را ضعیف می‌کند. مثلاً روزه در «قوه غضب» هم اثر دارد. به این شکل که نسبت‌به آن، حالت کسر و شکنندگی ایجاد می‌کند؛ یعنی روزه یک مقدار قوه غضب را تضعیف می‌کند. روزه در ربط با «نیروی تخیل انسان» هم همین کار را کرده و آن را تضعیف می‌کند. حتی بر «نیروی تفکر و تعقل انسان» هم اثر دارد و آن را از بسیاری از انحراف‌ها نجات می‌دهد. البته با رعایت کردن شرایطی، روزه این تأثیرات را دارد. روزه حتی در مسئله «اعضا و جوارح انسان» نیز یک نوع جنبه تأدیبی دارد، یعنی اعضا و جوارح انسان را مؤدب می‌کند.