از مرحوم آقا میرزا جواد آقای تهرانی(ره) سؤال کردند شما در این سن که در جوار حضرت علی بن موسی‌الرضا(ع) هستید چقدر از ایشان معجزه و کرامت سراغ دارید؟ ایشان جواب داد به عدد زائرانی که از شهادت ایشان تا به حال به زیارت این قبر آمده‌اند. این آگاهی‌ها برای هر کس که بخواهد حاصل می‌شود ولی باید بداند این آگاهی‌ها چقدر ارزش دارد و متناسب با ارزش آن، تلاش کند و زحمت بکشد. انسان هم مواهب دنیوی را بخواهد، هم بخواهد به این مقام‌های معنوی برسد، این غیرممکن است. اگر کسی برای رسیدن به کرامت، بندگی خدا را کند این فرد، مشرک به شرک خفی است، چون خدا را رها و غیر خدا را طلب کرده و بین قلب خودش و غیر خدا پیوند برقرار کرده است. این شخص، نورانیت پیدا نمی‌کند. غیرممکن است انسان بدون کم کردن از تعلقات دنیوی، به مقام‌های معنوی برسد.
مرحوم آقای نخودکی که در این دنیا شرایط استفاده از اسم اعظم حق تعالی را داشته‌اند، قطعاً برای رسیدن به این قدرت به دنبال اسم اعظم نرفته‌اند. اسم اعظم یعنی آن اسمی که اگر با داشتن شرایط، خدا را با آن اسم صدا بزنند حتماً جواب مثبت دریافت می‌کنند. اگر انسان کرامات و اسم اعظم و سایر قدرت‌هایی را که به نظر قدرت الهی می‌آیند کنار گذاشت و به جای آن‌ها در عبودیت و بندگی حق تعالی تلاش کرد و شایستگی یافت، خدای متعال به او این توانایی‌ها را عطا می‌کند. اسم اعظم گرفتنی نیست، دریافت کردنی است. او بهترین مسیر را که عبودیت حق تعالی است، انتخاب می‌کند و هیچ چیز را بر خدای متعال ترجیح نمی‌دهد و خدا را بر همه چیز ترجیح می‌دهد، در این صورت اگر خالص شود خدای متعال به او همه چیز عطا می‌کند. قطعاً کسانی که به این مقام رسیده‌اند برای غیر خدا از این اسم استفاده نکرده‌اند و نمی‌کنند و نخواهند کرد. آن‌هایی که به دنبال علوم غریبه هستند تا ذهن من و شما را بخوانند اگر با انسانی مواجه شوند که بندگی حق تعالی را می‌کند و ارتباط او با اهل بیت(ع) قوی است، ناتوانی خود را در به‌کارگیری این علوم درک خواهند کرد.
اگر کسی اهل باشد به خدا می‌گوید خدایا، دستم را بگیر و به سمت خودت ببر. خدا هم به او می‌فرماید: بنده من اگر تو مرا می‌خواهی غیر من را باید طلاق بدهی. حاضری؟ اگر با صداقت به خدا گفت حاضرم و غیر خدا را طلاق داد، حتماً خدا دستش را می‌گیرد و به جایی می‌برد که علوم متعارف و علوم تجربی، نمی‌تواند آن قدرت و توان را به دست صاحبان این علوم بدهد.