در کل جهان دو تا ولی داریم؛ یک ولی شیطان و یک ولی خداست. آدم یا تحت ولایت شیطان است یا تحت ولایت خدا، بستگی به عمل دارد. من هر نگاهِ گناهی که می‌کنم، فرمان شیطان را برده‌ام و به ولایت شیطان تن داده‌ام. هر نگاه، هر کلام بد. یا آدم تحت ولایت شیطان است یا تحت ولایت الهی؛ یادتان باشد این بحث را کردیم. فرق ولایت شیطان با ولایت الهی این است که در ولایت شیطان، شیطان فقط از آدم دزدی می‌کند؛ عمر مرا می‌دزدد، سلامتی مرا می‌دزدد، ایمان مرا می‌دزدد، اخلاق مرا می‌دزدد. تحت ولایت شیطان، فقط دزدی است که اتفاق می‌افتد. اما تحت ولایت الهی فقط مرحمت و عطای الهی است. شما دائم داری اضافه می‌شوی. آقا من اضافه می‌شوم؟ من نمی‌فهمم اضافه می‌شوم. الان 30سال یا مثلاً 50سال دارم ولی احساس اضافه شدن نمی‌کنم؛ معنی‌اش چیست؟ این یعنی من تحت ولایت الهی نیستم. چون آدم تحت ولایت الهی که باشد فقط به او می‌دهند و می‌بخشند اما همین که تحت ولایت شیطان شد، فقط و فقط از او می‌دزدند.
 قبلاً هم عرض کردم امکان ندارد آدم شخصیتش اضافه شود و خودش نفهمد. این اصلاً امکان ندارد. این‌طور نیز نیست که از آدم کاسته شود و نفهمد. در مورد نماز چه فرمودند؟ فرمودند: «الصَّلاهُ میزانٌ» نماز ترازو است. ما دائم هر روز 10بار، حالا اگر پنج بار نماز می‌خوانیم پنج بار- اگر بیشتر هم می‌خوانیم، بیشتر- روی ترازو می‌رویم. آن ترازو، شما را نشان می‌دهد.
 آدم یک جایی گرفتار و مجبور باشد مدام در خیابان به این در و آن در بزند و این طرف و آن طرف برود. آنجا، ظهر برو نماز بخوان، ببین نمازت چجوری می‌شود.
آدم این طرفش را می‌فهمد. از آن طرف چه بسا آدم یک روز تمام در حرم حضرت رضا(ع) هم باشد و زیارت هم کند ولی نمازی که می‌خواند، باز به آدم نشان می‌دهد زیارتی که انجام دادی زیارت بود یا داشتی طلا و نقره را تماشا می‌کردی؛ داشتی آدم‌ها را زیارت می‌کردی یا حضرت رضا(ع) را... .