​​​​​​​نیمار با رسیدن به هفتاد و هفتمین گل ملی از نظر به ثمر رساندن گل برای تیم ملی برزیل به پله رسید و در کنار او عنوان بزرگ بهترین گلزن تاریخ پر افتخارترین تیم ملی جام‌های جهانی را بدست آورد. با این حال در چنین روزی اشک‌ها بر لبخندهای او غالب شدند و ستاره برزیلی حتی به اندازه یک نیمه وقت اضافه هم فرصت شادی برای دستیابی به چنین آمار غرور آفرینی نداشت. سرنوشت باز هم نیمار را چهره غمگین یک میدان فوتبالی دیگر کرد و حتی درخشش این بازیکن هم به داد لحظه‌ها و آرزوهایش نرسید. 
او اکنون هیچ اکسیری برای تسکین درد پله در آستانه مرگ ندارد و پس از بازگشت به برزیل شاید قدرت رویارویی با پله را هم نداشته باشد. رؤیاها و کابوس‌های نیمار در یک بازی در مقابل کرواسی با یکدیگر تلفیق شدند و این کابوس‌ها بودند که همه چیز را به نام خودشان به پایان رساندند. 
کابوس حذف از جام جهانی، کابوس دست خالی بازگشتن نزد اسطوره در حال مرگ و کابوس نداشتن مسکنی برای تسکین دردهای روزهای آخر پله، نیمار را در بر گرفته‌اند و او باید هم چهره پر از اشک میدان تقابل با کرواسی باشد. سال 2002 به سال 2022 رسید و هنوز هیچ نسلی موفق نشده خاطرات جذاب فوتبال برزیل با رونالدو، ریوالدو و دیگر اسطوره‌ها را از 20 سال پیش به‌روزرسانی کند. 
گویا فوتبال برای مردم سلسائو طلسم شده و نمی‌خواهد به روی آن‌ها لبخند بزند. جام ششم باز هم یک آرزوی بزرگ ماند و در خاطره‌ها جای نگرفت.
 باز هم تمام اهالی فوتبال برزیل بسیج می‌شوند تا در مورد چگونگی رسیدن به آرزوی بزرگ ششمین قهرمانی جهان به نتیجه برسند. شاید تیم اعزام شده به قطر یکی از نزدیک‌ترین تیم‌ها به تحقق این رؤیا بود.