با پایان دور یک هشتم نهایی جام‌جهانی و حذف تیم‌های شایسته‌ای چون اسپانیا و ژاپن، تعداد نمایندگان باشگاه‌هایی همچون بارسلونا و بایرن‌مونیخ که در ابتدای مسابقات بیشترین نماینده را راهی مسابقات کرده بودند، با کاهش قابل‌توجهی مواجه شد. حذف اسپانیا، بازیکنان بارسلونا را به خانه بازگرداند و درحالی که آلمان در دور گروهی حذف شده بود، بازیکنان بسیاری  در تیم ملی ژاپن، نمایندگان تیم‌های بوندس‌لیگایی بودند که حالا به خانه بازگشته‌اند و رؤیاهایشان را از دست رفته می‌بینند. تا پیش از شروع یک چهارم نهایی، 63 بازیکن از لیگ برتر انگلیس در مسابقات باقی مانده بودند، این تعداد با احتساب باشگاه‌های حاضر در لیگ انگلیس از جمله کوئینز پارک رنجرز و برنلی، به 65 می‌رسید. به عبارت دیگر، دو سطح اول فوتبال انگلیس در جام‌جهانی به لطف صعود انگلیس به این دور، 65 بازیکن را هنوز در پیراهن تیم‌های ملی‌شان در جام‌جهانی داشتند.
پس از منچسترسیتی و منچستریونایتد، باشگاه‌های خارج از لیگ برتر در رتبه‌های دوم و سوم قرار دارند که در این بین، سری آ و لالیگا، برخلاف لیگ یک فرانسه، لیگ سطح اول هلند و بوند‌س‌لیگا، کاملاً جایگاه تیم‌هایشان در میان این لیست را از دست رفته می‌بینند. پس از دو باشگاه منچستری، تیم پاری‌سن‌ژرمن با هشت بازیکن در رتبه دوم است و آژاکس و بایرن‌مونیخ نیز هرکدام با هفت بازیکن، رتبه سوم را از آنِ خود کرده‌اند. در طول تورنمنت و تا به اینجای کار، باشگاه‌های لیگ برتری بیشترین بازیکن را داشته‌اند (14) که موفق به کسب عنوان «بهترین بازیکن میدان» می‌شود.