هفتمین آیه مهدوی قرآن که مطابق روایات حضرات معصومان با وجود اقدس امام زمان(عج) ارتباط دارد، آیه155 سوره مبارکه بقره است. خدای سبحان در این آیه ضمن اشاره به سنت قطعی پروردگار درباره مورد آزمایش قرار گرفتن مردم در جریان زندگی مادی دنیا، برخی از مهم‌ترین عرصه‌های امتحان‌های الهی را مواجهه انسان‌ها با ترس، گرسنگی، کمبود در اموال، نارسایی‌های جسمی و کاهش در محصولات و فراورده‌های غذایی برشمرده و به استقامت‌کنندگان در برخورد با این آزمایش‌ها بشارت داده است: «و لنبلونکم بشی‏ء من الخوف و الجوع و نقص من الاموال و الانفس و الثمرات و بشر الصابرین».
صرف نظر از بحث‌های مختلفی که درباره چرایی امتحان بندگان توسط خداوند، معنا و مفهوم آزمایش نسبت به ذات اقدس پروردگار، آثار و نتایج امتحان‌های الهی و راه سربلندی و پیروزی در آزمایش‌ها توسط مفسران بیان شده، در چند روایت تحقق خارجی عرصه‌های امتحانی مورد اشاره در آیه به عنوان علائم ظهور امام زمان(عج) و متعلق به بشارت پروردگار در عبارت «و بشّر الصادقین» قیام و خروج آن حضرت معرفی شده است. از جمله در روایتی از امام صادق(ع) که ابوبصیر آن را نقل کرده، آمده حضرت ضمن خواندن آیه مورد بحث فرمود: ناگزیر باید پیش از آمدن قائم سالی باشد که مردم در آن سال گرسنه بمانند و آنان را ترسی سخت از کشتار و کاهش در مال‌ها و کم شدن عمرها و محصولات فراگیرد که این در کتاب خداوند بسیار آشکار است: «لا بد أن يكون قدام قيام القائم سنهًْ يجوع فيها الناس و يصيبهم خوف شديد من القتل و نقص من الأموال و الأنفس و الثمرات و إن ذلك في كتاب الله لبين ثم تلا هذه الآيهًْ ». (البرهان، ج1، ص358) 
بیشتر مفسران با توجه به روایت مورد اشاره، تحقق عرصه‌های امتحانی پیش‌گفته را در شمار علائم ظهور دانسته‌اند؛ گرچه این معنا صحیح است اما توجه عمیق به آیه و روایت گویای این حقیقت است که آنچه در کنار بروز علائم ظهور، عامل تحقق قیام جهانی حضرت حجت بن الحسن(عج) است مقاومت و صبر مؤمنان در برابر این ابتلائات است.