​​​​​​​سن من قد نمی‌دهد که وقایع سال‌های ابتدایی دهه60 که تا حد جنگ شهری پیش رفته بود را به یاد بیاورم اما غائله ۹خرداد ۱۳۷۱ مشهد را کاملاً به یاد دارم. شورشی که با نبود رهبری، انسجام، هدف مشخص و احتمالاً بدون هدایت و حمایت خارجی تا مرز سقوط استانداری خراسان پیش رفت.
حوادث تیرماه ۷۸ را هم دیده‌ام که شاید تا آن زمان و پس از وقایع سال‌های ابتدایی انقلاب گسترده‌ترین اعتراض‌ها و ناآرامی‌های سراسری در کشور بود.
مهم‌ترین این جنس حوادث، فتنه ۸۸ و شورش سیاسی جمع زیادی از تهران‌نشینان در برابر رأی اکثریت مردم کشور بود. ماجرایی که با دوپینگ رسانه‌ای و سیاسی داخلی و خارجی چند ماه طول کشید تا سرانجام پس از عاشورای ۸۸ و با حضور مردم فروکش کرد.
حوادث دی ۹۶ و آبان ۹۸ نیز با همه گستردگی‌اش گذشت.