خیز سروش برای «ژئو»
ماهواره‌برهایی که در کشورمان وجود دارند یعنی «سفیر» و «سیمرغ» برای قرار دادن ماهواره‌ها در مدار لئو طراحی و ساخته شده‌اند و با وجود بازنشسته شدن ماهواره‌بر سفیر، در حال حاضر ماهواره بر سیمرغ عملیاتی است. سیمرغ ماهواره‌بری دو مرحله‌ای است که می‌تواند تا ۲۵۰کیلوگرم ماهواره را در مدار ۵۰۰کیلومتری زمین قرار دهد. سیمرغ در مرحله اول خود تا ارتفاع بیش از ۸۰کیلومتری از سطح زمین پرواز می‌کند و سرعت آن به بیش از 2هزارو300 متر بر ثانیه می‌رسد و در مرحله دوم نیز با روشن شدن موتورها در شرایط خلأ و جدایش پوشش ماهواره(فیرینگ) تا ارتفاع حداکثر ۵۳۰کیلومتری سطح زمین با سرعت 7هزارو400 متر بر ثانیه پرواز می‌کند که در این ارتفاع ماهواره جدا می‌شود و در مدار قرار خواهد گرفت. اما این همه ماجرا نیست. چندی پیش مقامات صنایع فضایی کشورمان با نام بردن از دو نسل جدید از ماهواره‌برهای ایرانی تحت عنوان «سریر» و «سروش» که در آینده به کار گرفته خواهند شد، گفته‌اند: توانمندی علمی رسیدن به مدار ژئو (مدار ثابت زمین) وجود دارد؛ برای رسیدن به این مهم باید روی پایگاه پرتاب و ماهواره‌بر کار تحقیقاتی و تغییراتی ایجاد شود؛ ماهواره‌بر سروش می‌تواند به مدار ژئو برود. آنچه تاکنون علنی شده نشان می‌دهد مقامات فضایی کشورمان بر ساخت پایگاه پرتاب در چابهار متمرکز شده‌اند چرا که این منطقه از کشورمان نزدیک‌ترین نقطه به مدار استوای زمین است.
برچسب ها :
ارسال دیدگاه
