فروزانفر سال‌‌ها استادی کرسی ادبیات فارسی در دانشگاه تهران را عهده‌دار بود و از کارمندان فرهنگستان زبان و ادب فارسی نیز محسوب می‌شد. یکی از مهم‌ترین حوزه‌های ادبیات فارسی که او حدود سه دهه از عمر خود را صرف پژوهش در آن حوزه کرد آثار مرتبط با مولوی و شمس تبریزی‌ است. پیش‌تر حتی استادان بزرگ هم‌دوره فروزانفر تصور می‌کردند او با وجود دسترسی به نسخه‌هایی از مقالات شمس تبریزی به هر دلیلی نسبت به تصحیح آن اقدام خاصی به عمل نیاورده و تنها مستند موجود، مربوط به دستنوشته‌ای از رونویسی یکی از نسخ موجود بود. با وجود انگاره‌هایی مانند وقت‌گیر بودن تصحیح غزلیات شمس و سایر آثار مولانا اما این حلقه گمشده همچنان در بزنگاه‌های گوناگون رخ می‌نمود. رصد اسناد مرتبط با شمس تبریزی در آرشیو سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران از سوی پژوهشگران خانه دانش و فرهنگ زریاب سندی را نشان داد که از اراده استاد فروزانفر برای تصحیح و تدوین مقالات شمس تبریزی حکایت دارد.
این پرونده اسناد که به شماره ۳۹۸۱۸۹۰ در بایگانی سازمان اسناد و کتابخانه ملی نگهداری می‌شود شامل ۱۵ برگ قرارداد بین وزارت فرهنگ و هنر و بدیع‌الزمان فروزانفر به‌ عنوان استاد دانشگاه است که برای تصحیح و تدوین مقالات مولانا شمس‌الدین تبریزی منعقد شده. بازه زمانی این سند مربوط به سال‌های ۱۳۲۶ تا ۱۳۲۸ بوده و در اداره‌ کل نگارش وزارت فرهنگ و هنر تدوین شده‌ است. هم ‌اکنون اصل این سند با شناسه ۱۳۵۳۸/۲۶۴ در آرشیو ملی ایران نگهداری می‌شود. یافتن این سند قرارداد تصحیح و تدوین مقالات نشان می‌دهد فروزانفر ضمن آگاهی دقیق از اهمیت این اثر نسبت به تصحیح و تدوین آن نیز اهتمام داشته‌ است. بنابراین پیدا شدن این سند، امیدها را برای یافتن نسخه‌ای از تصحیح استاد فروزانفر همچنان زنده نگه می‌دارد و یا دست‌کم ردپایی برای جست‌وجوی دلیل به فرجام نرسیدن این قرارداد در دسترس پژوهشگران قرار می‌دهد. استاد فروزانفر با نوشتن این جمله که «میان مقالات شمس با مثنوی مولوی ارتباطی قوی موجود است و مولانا بسیاری از امثال و قصص و مطالب مقالات را در مثنوی خود مندرج ساخته ‌است» عمق درک خود از تأثیرگذاری این اثر منحصر به ‌فرد را نمایان می‌کند.