زیارت از میان تار و پودها

گپ و گفتی با هنرمندان قالیباف آستان قدس رضوی درباره ارادتشان به ساحت مقدس حضرت رضا(ع)

زیارت از میان تار و پودها

ایران از ادوار گذشته مهد هنر بوده است و جای شک و تردیدی نیست که فرش دستباف ایرانی در میان صنایع دستی جایگاه خاص خود را دارد.


بیستم خردادماه روز جهانی صنایع‌دستی و روز ملی فرش است؛ این بهانه‌ای شد که با دو نفر از هنرمندان قالیباف فرش دستی در تشکیلات متعلق به بارگاه منور حضرت رضا(ع) گفت‌وگو کنیم. دو هنرمندی که حاصل تلاش و دسترنج آنان و همکارانشان زیرپای زائران امام رئوف(ع) قرار می‌گیرد و شاید ملائک مقرب این آستان مبارک هم بال و پر خود را به این منسوجات و مفروشات متبرک کنند.

از 10سالگی قلاب قالی‌بافی را در دست گرفتم
«آسیه فرخاری» ۳۶ساله حدود ۱۰ سال است در کارگاه کنه‌بیست شرکت فرش آستان قدس رضوی مشغول کار است. او برایمان می‌گوید: نخستین بار کلاس سوم یا چهارم دبستان بود که پشت دارقالی چوبی و کوچک منزل پدری‌ام در روستا نشستم و قلاب قالی‌بافی را به کمک مادرم در دست گرفتم. من در کنار مدادسیاه و مدادرنگی که هم‌سن‌وسالانم در مدرسه در دست می‌گرفتند قلاب قالی‌بافی را نیز در دست داشتم و در تمام دوران تحصیل و بعد از تعطیلی مدرسه در کار قالی‌بافی کمک مادرم می‌کردم. از آن روزها 25سال گذشته است و قلاب و دار قالی‌بافی همچنان همراه من هستند.

بهترین اتفاق زندگی‌ام کار کردن برای امام رضا(ع) است 

وی در بخش دیگری از سخنانش اضافه می‌کند: با راهنمایی یکی از همسایه‌هایمان به شرکت فرش آستان قدس رضوی معرفی شدم و آنجا پس از اینکه استادکار، نمونه‌کارم را دید و پسندید، کارم را شروع کردم و از همان موقع تاکنون در این کارگاه به عنوان قالیباف مشغول به خدمت هستم. این موضوع یکی از بهترین اتفاقات زندگی خودم و همسرم به شمار می‌رود. می‌توانم بگویم کار کردن برای امام رضا(ع) بهترین اتفاق زندگی‌ام است.

نخستین استادم خواهرم بود
«فاطمه رضاپور» ۴۸ ساله یکی دیگر از بانوان هنرمند قالیباف در این شرکت است. او نیز حدود۱۰ سال سابقه کار در این شرکت دارد. وی می‌گوید: از سن هشت سالگی و با راهنمایی خواهر بزرگ‌ترم پشت دار قالی‌ نشستم. یادش بخیر خواهرم با چه شور و حالی به من قالی‌بافی یاد می‌داد. بعضی وقت‌ها سر اینکه گره‌های فرش را درست و محکم بزنم چقدر با من کلنجار می‌رفت و گاهی اوقات هم دعوایمان می‌شد اما زود با هم آشتی می‌کردیم.

لذت کار کردن برای امام رضا(ع) توصیف کردنی نیست
وی ادامه می‌دهد: ۲۸سال است ساکن مشهد هستم. از 10سال قبل و با کمک و راهنمایی یکی از دوستان و همسایه‌هایمان در شهرستان کلات به شرکت فرش آستان قدس رضوی معرفی شدم و پس از اینکه نحوه قالی‌بافی من مورد قبول استادکار و سرپرست کارگاه کنه‌بیست شرکت فرش آستان قدس قرار گرفت از همان موقع در این شرکت مشغول کار شدم. راستش را بخواهید از کودکی و نوجوانی دوست داشتم برای امام رضا(ع) کار کنم. هر وقت به حرم می‌آمدم و نگاهم به فرش‌های حرم می‌افتاد در دلم می‌گفتم‌ ای کاش من هم قالیباف فرش‌های حرم می‌بودم. به لطف خداوند و عنایت امام هشتم(ع) به این آرزویم رسیدم. خوشحالیم حاصل دسترنج و هنر و تلاشمان زیر پای زائران امام رضا(ع) و در خانه امام هشتم(ع) قرار دارد. فرش‌های این آستان مبارک تنها یک فرش نیست، پیام‌رسان عشق و ارادت و دلباختگی به صاحب این آستان ملکوتی است. در حقیقت با این جمله می‌توانیم حرف دلمان را بیان کنیم «کم ما و کرمت یا امام رضا(ع)».

زیارت از میان تار و پودها
بسیاری از افراد با حضور در روضه منوره و کنار ضریح مطهر حضرات معصومین(ع) و پرداختن به زیارت اهل‌بیت(ع) به دنبال کسب فیض هستند و بعضی‌ها هم با زیارت از راه دور، دل خود را متوجه صحن و سرای آستان مبارک اهل‌بیت(ع) می‌کنند. به‌هرحال هر کسی با توجه به امکانات و مقتضیات زمان و مکان، خود را در حال و هوای زیارت اماکن متبرکه و حرم مطهر حضرات معصومین(ع) قرار می‌دهد. اما اینجا و در پشت دار قالی‌ داستان جور دیگری است. آن‌گونه که این هنرمندان می‌گویند روزانه کار خود را با صلوات خاصه امام رضا(ع) شروع می‌کنند. خانم فرخاری دراین باره به ما می‌گوید: ما و سایر همکارانمان تلاش کرده‌ایم  بدون وضو پشت دار قالی ننشینیم. کار برای امام هشتم(ع) قداست خاصی دارد. باید حرمت این کار را حفظ کنیم. باید بهترین فرش‌ها را برای زیر پای زائران امام رضا(ع) ببافیم تا میهمانان آقا بتوانند با قرار گرفتن روی آن به راز و نیاز و عبادت و نماز بپردازند. ما نوکر امام هشتم(ع) هستیم و سر و دل و زندگی و هنر و دسترنج ما فدای امام هشتم(ع) باد. راستش را بخواهید من و سایر همکارانم هر روز که عازم محل کار هستیم از داخل سرویس کارکنان کارگاه کنه‌بیست در مسیر عبوری از بالای پل فجر در بولوار طبرسی دست به سینه و رو به حرم مطهر امام رضا(ع) خدمت ایشان عرض ادب و ارادت می‌کنیم و سلام می‌دهیم. صبح به صبح با همکارانمان صلوات خاصه امام هشتم(ع) را می‌خوانیم و کار را شروع می‌کنیم.
خانم رضاپور نیز می‌گوید: اصلاً ما هر روز نیت زیارت می‌کنیم. درست است که شاید نتوانیم هر روز به حرم امام رضا(ع) برویم اما از همین پشت دار قالی‌ با حضرت رضا(ع) صحبت و ایشان را زیارت می‌کنیم. 
حرف دل من و سایر همکارانم این است یا امام رضا جان! تار و پود دلمان را به ولایت و عشق خودت گره بزن که این گره حتی در روز قیامت هم بازشدنی نخواهد بود.

خبرنگار: محمدحسین مروج کاشانی

برچسب ها :
ارسال دیدگاه