شب گذشته خیابان امام رضا(ع) با ۳۰۰ غرفه و ۲۰ ایستگاه مخصوص، میزبان قدم‌های عاشقانی بود که برای سالروز میلاد امامشان سر از پا نمی‌شناسند.
ساعت حدود ۴ عصر است. به میدان بسیج که می‌رسیم، خانواده‌هایی را می‌بینیم که آمده‌اند تا حق همسایگی این آقای مهربان را با شرکت در جشن میلادش ادا کنند. موکب بیت‌الزهرا(س) با‌شربت و کیک از مردم پذیرایی می‌کند.
خیابان بسته است و جز اتوبوس‌ها، خودروهای امدادی مانند آمبولانس‌ها و خودروهای آتش‌نشانی خودرو دیگری نیست. تا هر جا چشم کار می‌کند، مردم آمده‌اند؛ یکی در دستش کتاب و هدایای فرهنگی، آن دیگری شربت، انواع میوه‌های فصل و خوراکی‌های خوشمزه‌ای که حتی یک خبرنگار هم در حین توصیف این حال و هوا نمی‌تواند از کنار این همه طعم خوب و تبرک عبور کند. انگار توصیف بهشت است اینجا، خیابانی مفتخر به نام امام رضا(ع) که انتهایش گنبد و گلدسته‌های طلایی آقا چون نگینی بر انگشتر شهر بهشت می‌درخشد.

من کاروان یک نفره‌ام 
زنی میانسال با پرچم سفید و بزرگ «یا مهدی(عج) ادرکنی» به سمت حرم مطهر در حال حرکت است. ابتدا فکر می‌کنم با کاروان است اما خودش می‌گوید به عشق آقا امام زمان(عج) و فرج آقا آمده‌ام، من کاروان یک نفره‌ام.
شاید بهترین حال و هوای مردم مشهد را پیش از این در جشن‌های نیمه شعبان دیده باشم؛ اما امسال حال و هوای شب میلاد امام رضا(ع) بی‌نظیر است. انگار فرشتگان روی شهر بهشت، رنگ و نور و عطر پاشیده‌اند. لباس‌های رنگی و بادکنک‌های رنگارنگ و کودکانی که دست در دست پدرها و مادرها یا مادربزرگ‌ها و پدربزرگ‌ها آمده‌اند در جشن میلاد کسی شرکت کنند که این قطعه از زمین به خاطر وجود نازنین او «شهر بهشت» شد.
هیچ‌کس از این ازدحام و شلوغی چهره در هم نمی‌کشد. همه لبخند به لب، آن‌هایی هم که چشمانشان اشک‌آلود است، در حال راز و نیاز با صاحب گنبد و گلدسته‌های طلا هستند.
 در بین جمعیت، عده‌ای پاهایشان همراهی نکرده، خانواده‌ها آن‌ها را با ویلچر آورده‌اند. زن و شوهر معلول و جوانی را می‌بینم که با عصای زیر بغل آمده‌اند. زیادند پدران و مادرانی که کالسکه کودکشان را در دست دارند و فرزندانی که پدر و مادر سالمند و ناتوانشان را با ویلچر به این جشن آورده‌اند.

اتباع خارجی هم در شادی شریک شدند
خادمی در غرفه‌های میلاد امام رضا(ع) آن‌قدر افتخار دارد که عاشقان آقا از کشورهای دیگر همچون عراق، افغانستان و یمن را هم به این خیابان آورده تا در کنار فرشتگان الهی، به زائران و مجاوران مسیر بهشت خدمات دهند.
عطر خوش عود، اسپند و کندر در کنار سرودها و مداحی‌های امام رضایی، آن هم وقتی در خیابانی که مسیر بهشت است، شانه به شانه عاشقان امام رئوف(ع) قدم بزنی، توصیفش خارج از توان قلم است.
حضور جوانان و نوجوانان دهه هشتادی و نودی در جشن میلاد امام رضا(ع) چشمگیر است. کمی آن طرف‌تر چند نوجوان همان‌طور که به گنبد و بارگاه طلا نگاه می‌کنند، با حالی زیبا می‌خوانند الله اکبر این همه جلال الله اکبر این همه شکوه... .
 بین جمعیت راه می‌روم. چشمان به وجد آمده‌ام از این همه رنگ و نور و شادی، محو تماشا شده‌اند که ناگهان نزدیک‌های چهارراه دانش، خودرویی از راه می‌رسد که مردم دنبالش می‌دوند و شاخه‌های رز سرخ را می‌گیرند و همراهش می‌روند تا حرم آقا را در شب میلادش گلباران کنند. ماشین گل می‌خواند و می‌رود گل گل گل، گل دمیده، امام عاشقان رسیده... .
ساعت ۸ شب میلاد از تمام بلندگوها صلوات خاصه امام هشتم(ع) پخش می‌شود و مردم در هر حالی که هستند، رو به حرم مطهر آن را زمزمه می‌کنند.
ساعت ۸ و ۸ دقیقه نورافشانی‌ها آغاز و هر گوشه آسمان پر می‌شود از نورهای رنگارنگی که چشم‌ها را خیره و قلب‌ها را غرق شادی می‌کند.

خبرنگار: معصـومـه مؤمـنیــان