در روایتی از پیامبر(ص) نقل شده: «به زودی پاره‌ای از من در زمین خراسان مدفون شود و هیچ مؤمنی او را زیارت نکند مگر آنکه خداوند متعال بهشت را بر او واجب و بدنش را بر آتش جهنم حرام کند». در حدیث دیگری نیز از آن حضرت(ص) آمده: «پاره‌ای از من در خراسان مدفون خواهد شد، هر غم‌زده‌ای که او را زیارت کند خدای متعال غمش را زائل کند و هر گناهکاری که به زیارتش رود خداوند گناهانش را بیامرزد».
در منابع دینی زیارات متعددی برای آن حضرت نقل شده که یکی از آن‌ها زیارت مختصری است که شيخ مفيد در مُقنِعه نقل كرده و فرموده: «می‌‌ايستی نزد قبر آن حضرت بعد از آنكه غسل زيارت كرده باشی و پاكيزه‌‏ترين جامه‏‌های خود را پوشيده باشی و متن زیارت‌نامه مختصر را می‌خوانی».
در فراز اول این زیارت‌نامه می‌خوانیم: «اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا وَلِىَّ اللَّهِ وَابْنَ وَلِیِّهِ اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا حُجَّهَ اللَّهِ وَابْنَ حُجَّتِهِ اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا اِمامَ الْهُدی وَالْعُرْوَهَ الْوُثْقی وَ رَحْمَهُ اللَّهِ وَبَرَکاتُهُ». ابتدا سلام می‌دهیم زیرا امام را حاضر می‌بینیم. این سلام به حضرت، گواهی زائر به ولایت امام خویش است و با این سلام، امام را به دو ویژگی می‌شناسد و می‌ستاید؛ یکی ولایت و دیگری حجت بودن. امام ولی خداست؛ نه تنها خودش ولی خداست بلکه فرزند ولی خدا نیز است. آبای گرامی او همه اولیاءالله بودند. امام(ع) را ستایش می‌کنیم زیرا هم خودش حجت خداست و هم فرزند حجت خداست.
وقتی می‌گوییم ولی‌الله باید در نظر داشته باشیم. 
 امین و ولی خدا، نمونه اعلای پروردگار است که در زیارت جامعه او را مثَل اعلا و آینه تمام‌نمای کمال الهی معرفی کرده و بعد هم می‌گوییم شما حجت خدا هستید. حجت خدا کسی است که خداوند از طریق او حجت را بر بندگانش تمام می‌کند و او الگوی انسان‌ها برای طی مسیر کمال است. 
می‌خوانیم «اَشْهَدُ اَنَّکَ مَضَیْتَ عَلی ما مَضی عَلَیْهِ آبآؤُکَ الطّاهِرُونَ»، گواهی می‌دهیم ایشان در راه پدران پاک خویش قدم برداشته و ذره‌ای از مسیر حق عدول نکرده و هم خیرخواهی و نصح برای خدا و رسول داشته و امانت‌داری را به درجه کمال رسانده است.
«لَمْ تُؤْثِرْ عَمىً عَلَی هُدىً وَلَمْ تَمِلْ مِنْ حَقٍّ إِلی باطِلٍ» یعنی ذره‌ای به مسیر باطل گام برنمی‌داری. شهادت می‌دهیم امام خیرخواه خدا و رسول است. نصح در زبان عربی به این معناست به‌گونه‌ای خیرخواهی می‌کند که انگار خود طرف برای خود خیرخواهی می‌کند. همان‌طور که خدا و پیامبر(ص) خیر برای خودش می‌خواهد، امام(ع) هم همان خیر را برای خدا و رسول می‌خواهد. عرب‌زبان‌ها به خیاط، ناصح می‌گویند زیرا پارچه‌های برش زده شده و به‌ظاهر ناهمگون و تکه تکه شده را کنار هم قرار داده و از هم‌افزایی آن‌ها لباسی زیبا تهیه می‌کند که بر قامت شخص می‌درخشد؛ این کار ناصح است.
به‌طور نمونه می‌توان گفت حضرت ابوالفضل العباس(ع) برای امام و برادر خویش امام حسین(ع) خیرخواهی کرد. یا در زمان ما حاج قاسم سلیمانی خیرخواهی کرد. در زیارت‌نامه حضرت ابوالفضل العباس(ع) هم می‌خوانیم و او را ستایش می‌کنیم که تو برای برادرت و امام زمانت نصح و خیرخواهی کردی. سردار سلیمانی هم در زمانه ما فاطمیون، حیدریون، زینبیون و... را از سرزمین‌های اسلامی، هم‌افزایی کرد و به این وسیله، شر دشمنان و داعشیان را از سر اسلام و سرزمین‌های اسلامی و کشورمان برداشت و کوتاه کرد. امام(ع) و حجت خدا نیز چنین کاری کرده و از انرژی‌ها استفاده و برای خدا و رسول خیرخواهی می‌کند. در این قسمت دعا برای امام و امام رضا(ع) و شخص حجت خداست. «فَجَزاكَ اللهُ عَنِ الْإِسْلامِ وَأَهْلِهِ خَيْرَ الْجَزَاءِ» از خدا می‌خواهیم بهترین پاداش را به حضرت بدهد، پاداشی از طرف اسلام و اهل اسلام. همانند وقتی که هدیه‌ای به انسان بزرگی می‌دهیم و می‌گوییم این هدیه از طرف فرد بزرگی است. در این زیارت‌نامه از خدا می‌خواهیم خدایا ما نمی‌توانیم به امام رضا(ع) پاداشی بدهیم، تو از طرف ما بهترین پاداش‌ها را به او عطا کن. در بخش چهارم هم به عنوان زائر، خود را به امام معرفی کرده و از او جایزه می‌خواهیم. «أَتَيْتُكَ بِأَبِي وَأُمِّي زَائِراً عَارِفاً بِحَقِّكَ، مُوالِياً لِأَوْلِيائِكَ، مُعادِياً لِأَعْدائِكَ» یعنی با سه ویژگی خدمت شما آمدم؛ من زائر شما هستم و به زیارت شما آمدم. زائری هستم که عارف به حق شما هستم؛ می‌دانم شما حجت خدا و ولی پروردگار، امام، امین‌الله و جانشین پروردگار هستی و من موالی اولیای تو هستم. هر که تو او را دوست داری، دوست دارم و اگر کسی را به ولایت عامه بر ما نصب کردی من ولایت او را می‌پذیرم. اگر برای فقیه آگاه، مدیر، مدبر و مجتهد در احکام الله ولایت قرار دادید، من ولایت او را با جان و دل می‌پذیرم. «فَاشْفَعْ لِي عِنْدَ رَبِّكَ» در پایان هم طلب مزد و اجر کرده و از حضرت می‌خواهیم به ما پاداش داده و مورد شفاعت خود قرار دهد.