شاگردان کارلو آنچلوتی در دیدار برابر بارسلونا حدود 65 درصد مالکیت توپ را به نام خود به ثبت رساندند. موضوعی که نه تنها برای رئال مادرید بلکه  برای بارسلونا ناشناخته به حساب می‌آید. از آخرین بار که بارسلونا در یک دیدار ال‌کلاسیکو تنها حدود 35 درصد مالکیت توپ را در اختیار داشت، حداقل 10 سال می‌گذرد و همین موضوع در طرف مقابل نیز صادق است و رئالی‌ها حداقل 10 سال بود که چنین خیمه‌ای روی دروازه رقیب سنتی خود نزده بودند. رئالی‌ها 13 شوت به سمت دروازه بارسلونا روانه کردند که در مقابل چهار شوت بارسا رقم قابل توجهی بود. 680 پاس کهکشانی‌ها برابر 380 پاس آبی و اناری‌ها و 11 کرنر رئال برابر دو کرنر بارسا، همگی از مالکیت بی‌چون و چرای شاگردان آنچلوتی روی دروازه حریف خبر می‌داد، اما وجود یک عدد در آمارهای پایان بازی، شگفت‌انگیز بود: صفر شوت درون چارچوب برای رئال مادرید! رئال مادرید در 15 فصل گذشته 338 بار در ورزشگاه خانگی خود میزبان حریفان بوده و در برخی موارد شکست‌های سنگینی را نیز تجربه کرده است، اما برای نخستین بار در این مدت و این تعداد بازی، موفق نشد حتی یک شوت درون چارچوب را به نام خود ثبت کند! 

بنویسید 4-3-3 بخوانید 1-3-6!
تیم ژاوی در حالی در سانتیاگوبرنابئو به میدان رفت که لشکری از مصدومان، توان آبی و اناری‌ها را به نصف کاهش داده بود. همین موضوع سبب شد ژاوی در اقدامی کمتر دیده شده فاصله بین خطوط خود را به سمت دروازه خودی به قدری کاهش دهد که رئالی‌ها برای رسیدن به دروازه دچار یک سردرگمی بزرگ شوند. سیستم بازی تیم ژاوی روی کاغذ 4-3-3 بود اما در عمل همه چیز متفاوت پیش رفت و عملکرد شاگردان ژاوی سیستم 1-3-6 را به نمایش می‌گذاشت. غیبت کریستینسن در خط دفاعی، پدری در خط میانی و دمبله و لواندوفسکی در خط حمله، دست ژاوی را برای ارائه بازی همیشگی خود بسته بود. این موضوع سبب شد گاوی و رافینیا بارها نقش بال‌های تدافعی کنار زمین را بازی کنند و فران تورس نیز خود را به بوسکتس نزدیک کرده و کمی جلوتر از خط دفاع توپ بزند. فشردگی خطوط در بارسا به حدی بود که گاهی کسیه در نقش یک مدافع مرکزی فرو می رفت! چنین تراکمی در فاز تدافعی در نهایت با موفقیت بارسا در حفظ دروازه و کسب یک پیروزی با ارزش در خانه حریف به پایان رسید.