​​​​​​​علی اکبرپور اسطلخی از موسیقیدان‌های بنام کشور و عضو مؤسسه هنرمندان پیشکسوت روز گذشته و در ۸۸ سالگی پس از طی یک دوره بیماری درگذشت.علی اکبرپور اسطلخی معروف به علی اکبرپور مدرک درجه یک هنری دارد و سال ۱۳۱۳ در روستای سیاه اسطلخ (از توابع خشک ‌بیجار رشت) متولد شد.
او تحصیلات ابتدایی خود را در شهر رشت سپری کرد. نخستین استاد او در فراگیری ساز ویولن «موسیو یِرواند» بود. او از سن ۱۳ یا ۱۴ سالگی در «رادیو بی‌سیم» رشت به اجرای ویولن می‌پرداخت.
از دیگر استادان او می‌توان به «کیهان دیوان بیگی» و «رکن‌الدین نژند» اشاره کرد. در سال‌های جوانی یک ارکستر تشکیل داد که در رادیو رشت به اجرای موسیقی می‌پرداخت و «غلامحسین بنان» در سال ۱۳۳۴ با آن ارکستر برنامه داشته ‌است.
از استادان وی در موسیقی می‌توان «ابراهیم روحی‌فر»، «والودیا تارخانیان»، «اقدس پورتراب»، «محمود کریمی»، «حسن رادمرد»، «رحمت‌الله بدیعی»، «توماس کریستین داوید»، «مصطفی کمال پورتراب»، «حسین دهلوی»، «فرهاد فخرالدینی» و «احمد پژمان» را نام برد.
مجموعه «نغمه‌های زندگی»، «سوئیت‌ها» و «سمفونی‌ها» قطعه‌های گوناگون برای «ویولن»، «فلوت»، «نی»، «پیانو» و… از جمله آثار بی‌کلام اوست که برای ارکسترهای بزرگ و کوچک نوشته شده‌اند. او با ارکسترهایی نظیر «باربد»، «نکیسا» و ارکسترهای  رادیو و تلویزیون همکاری داشت.
علی اکبرپور در طول سال‌های فعالیت، بیش از ۵۰۰ ترانه و قطعه باکلام و ده‌ها قطعه بی‌کلام آهنگسازی کرده ‌است که می‌توان به گیشه دمرده (براساس حکایت مشهور گیلکی)، قطعه میرزا کوچک‌خان (با صدای ناصر مسعودی)، تصنیف‌های «شهید وطن» و «بلند آسمان» اشاره کرد.  در اختتامیه جشنواره موسیقی مقاومت که مهر سال ۱۳۹۰ برگزار شد از علی اکبرپور به عنوان «آهنگساز پیشکسوت دفاع مقدس» تجلیل شد. همچنین در دی ماه ۱۳۹۵ در نخستین همایش شعر و موسیقی شیون فومنی از او تجلیل به عمل آمد.