​​​​​​​دکتر «شریف لک‌زایی» در پاسخ به این نکته که آیا برای جامعه ایرانی، نسخه‌ای چون مدل تعاملی امام موسی صدر در لبنان متکثر جواب می‌دهد یا اینکه باید در ایران، مدل بومی برای گفت‌وگو و تعامل با گروه‌های مختلف شکل گیرد، می‌گوید: ایران هم یک جامعه متکثر و متنوع است، البته که تفاوت‌هایی با جامعه لبنان دارد. اکثریت جامعه لبنان مسلمانان هستند منتها اگر آن را به سه بخش جامعه اهل تشیع، اهل تسنن و مسیحیت تقسیم کنیم هر یک از این گروه‌ها یک بخش از فضای اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی و سیاسی را در اختیار دارند. البته ساختار سیاسی آن‌ها به شکل طایفه‌ای است که امام موسی صدر در فرمایشاتشان این نظام طایفه‌گرایانه را نقد می‌کنند و در تلاش هستند هر فردی که شایستگی دارد در پست و جایگاه و مقامی قرار گیرد. یعنی فرقی نداشته باشد این فرد شیعه است یا سنی یا مسیحی! در جامعه ما اکثریت مسلمان و اکثریت مسلمانان هم شیعه هستند، منتها ما در هر منطقه و استانی قومیت‌های مختلفی داریم؛ این موضوع می‌تواند به لحاظ فرهنگی و راهبردی مؤثر باشد. آنچه امام موسی صدر در لبنان مطرح می‌فرمایند می‌تواند در یک فضایی به شکل محلی اجرا شود و در سطحی کلان نیز در فضای ملی و سراسری اتفاق افتد. مهم آن است آیا ما اساساً به این سمت و سو حرکت می‌کنیم و اصلاً برنامه‌هایی داریم تا چنین فضایی در جامعه ما شکل بگیرد یا مانند همان وضعیت پینگ‌پونگی یک‌سری واژه‌ها و کلمات دارد در فضا پرتاب می‌شود و واقعیت‌های اجتماعی در این میان رعایت نمی‌شود و افراد بر اساس فضاهای ذهنی، تصمیماتی می‌گیرند و اجرا می‌کنند؟