قانون‌گریزی یک بیماری مسری است که متأسفانه در حال حاضر بیشتر جامعه کشورمان به آن مبتلا شده اند و ریشه آن نبود نظم‌پذیری است که به دلیل گسترش فقر و شکاف طبقاتی و نبود عدالت اجتماعی به‌وجود آمده است. عدالت اجتماعی به معنای تخصیص منصفانه منابع دریک جامعه است و فقر مادی عبارت است از وضعیتی که فرد دارایی مادی یا درآمد کافی برای رفع نیازهای اولیه خود را ندارد. اما به عمل فرار کردن از قانون و تبعیت و اطاعت نکردن از قانون و دراصطلاح به دور زدن قانون، قانون گریزی می‌گویند. در این بین اما آسیب‌های اجتماعی به دسته‌ای از نابسامانی‌ها و ناهنجاری‌های رفتاری افراد یک جامعه اطلاق می‌شوند که ریشه در بی‌نظمی، کژکارکردی پدیده‌های اجتماعی و پیامدهای نامطلوب آن‌ها دارد. این آسیب‌ها بیشتر سبب رنجش روانی، جسمی و مادی اقشار خاص و آسیب‌پذیر جامعه می‌شوند. اما آیا می‌توان از جامعه انتظار عدم قانون‌گریزی و بالطبع عدم شکل‌گیری چنین آسیب‌های پیش آمده را داشت؟ 
نظم‌پذیری مختص اشخاصی است که حداقل نیازهای طبیعی، فرهنگی و اجتماعی‌شان تأمین شده باشد؛ درمقابل نظم‌گریزی مترادف باقانون گریزی است که عوارض آن قانع نبودن شخص به حقوق خود، تعرض به حقوق دیگران، انجام ندادن تکلیف و گریز از مسئولیت و رسیدن به مقصد به هرطریق ممکن است. در شرایط فعلی با توجه به القائات ناشی از گسترش اختلاف طبقاتی،  جامعه به قانون گریزی حالت خود رسیده است و این مسئله تبدیل به یک ناهنجاری سخت ترمیم، شده است. اگر افراد جامعه به قوانینی که رفتار آن‌ها را به دو نوع مناسب و نامناسب تعریف می‌کند مقید نباشند، فعالیت انسان متوقف و  نظم اجتماعی مختل می‌شود و افراد جامعه با هنجارهای اجتماعی که مبین نظم اجتماعی است، همنوا نشده و مرتکب رفتارهای انحرافی و انواع قانون‌شکنی‌ها می‌شوند. دراین میان اگر جامعه دارای تضاد طبقاتی و شیوع فقردر ابعاد اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی باشد؛ شدت نادیده گرفتن مبانی ارزش‌ها، هنجارها و قوانین از طرف افراد 
بیشتر می‌شود. «دورکیم» اندیشمند غربی، معتقد است وقتی نوسان‌های شدید اقتصادی همه ابعاد زیستی را دچار نابسامانی می‌کند، پس با این تفاسیر این نتیجه گرفته می‌شود ایجاد فاصله طبقاتی موجب عبور جامعه از عقلانیت برای تخلیه افکار منفی و رساندن خود به فاصله طبقاتی حرکت می‌کند و بخشی از درمان این مرحله از بحران‌های اجتماعی به اصلاح رفتار مسئولان در مواجهه با سطوح واقعی زندگی مردم برمی‌گردد.