هرچند که از چشم ترم فاصله داری
دل‌های کبوتر شده یک قافله داری
ای قامت مغرب که به سجادۀ مشرق
پشت سر هر سجده، دو صد نافله داری
این مرغ خودش خواست که در دام نشیند
آقا، تو برای دل ما هم تله داری؟
هرچند شلوغ است حرم، دلهره ای نیست
وقتی که برای همگی حوصله داری
با دست خودت باز بکن این گره را هم
آقا خودمانیم، عجب مشغله داری!
می‌خواستم از خود گله‌ای... نه... چه بگویم
آقا تو بفرما اگر از ما گله داری
هرچند که ما این طرف جاده نشستیم
دور و بر خود، شیفته، یک سلسله داری
گفتم که از اینجا به حرم راه زیاد است
گفتی که مگر از دل خود فاصله داری؟