​​​​​​​روایت‌های متعددی با این لفظ داریم: خُذ لِنَفسِکَ مِن نَفسِک... از خودت برای خودت بگیر. ببینید شما یک مقداری وقت دارید. 24ساعت، 24ساعت... مثلاً تا 70سال. این وقت‌ها، مقداری از دارایی شماست. از این دارایی خودت، یعنی زمان، از این دارایی برای خودت، خود واقعی، یعنی برای جانت، چیزی بدست بیاور. شما سلامتید. الحمدلله سلامتید. از این سلامتی‌ات برای خودت چیزی بدست بیاور. مثلاً کسی که روزه می‌گیرد، دارد از سلامتی خودش برای خودش سرمایه تهیه می‌کند. دارد از وقت خودش برای خودش سرمایه تهیه می‌کند. مثلاً قدرت و قوت دارد... فرض کنید امیرالمؤمنین(ع) بازوی قوی دارد. دارد از این بازوی قوی‌اش برای خودش سرمایه تهیه می‌کند. مثلاً آن بازوی قوی مرهب را با یک شمشیر از پا درمی‌آورد. دشمن اسلام را از پا درمی‌آورد. این می‌شود از خودش برای خودش سرمایه تهیه کردن. از فکر خودش. می‌نشیند برای هدایت خلق خدا نقشه می‌کشد. برای کمک به خلق خدا. برای کمک به دین خدا. کمک برای هدایت مردم. می‌نشیند فکر می‌کند. نقشه می‌کشد. پس دارد از خودش برای خودش سرمایه تهیه می‌کند. آدم چقدر تاجر است؟ اگر یادتان باشد مکرر عرض کردیم. فرمود هَل أدُلَّکُم إلَی تِجارَهٍ. آیا من شما را به یک تجارتی راهنمایی نکنم که این نتایج را دارد؟ تُنجِیکُم مِن عَذابٍ ألیم. مثلاً شما را از عذاب الیم آخرت نجات می‌دهد. یک تجارتی است. شما دارید تجارت می‌کنید. با این تجارت مصونیت از آتش تهیه می‌کنید. طبقاتی در بهشت برای خودت تهیه می‌کنی. چند طبقه؟ به مقداری که تجارت کنی. از وقتت برای خودت مصرف کنی... ببینید آدم یک وقت در طبقه اهل اخلاق است. یک وقت در طبقه اهل عمل است. یک وقت در طبقه اهل اعتقادات و یقین است. طبقه آدم فرق می‌کند. قرآن می‌فرماید موازین. نه اینکه بگوید یک میزان داریم. در ذهن ما میزان، فقط میزان عمل است. میزان عمل یک میزان است، میزان اخلاق یک میزان دیگر است. خیلی قیمتی‌تر و خیلی بلند مرتبه‌تر است. میزان عقاید خیلی بالاتر است اگر کسی در طبقه اهل عقاید باشد. ببینید ما امام داریم دیگر. امام در عقاید امام ماست. در اخلاق امام ماست. در عمل امام ماست. من همان جور باید فکر کنم و می‌کنم که امام ما فکر می‌کند. اعتقادم به خدا همان جور است که امامم هست. حالا با فرق درجات. یا اخلاقم به همان شکلی‌ است که اخلاق امامم هست. یعنی امامم هر چه داشت... من هم دارم... .