بار خدايا بر محمد و آل او درود فرست، و مرا به قضا و قدر خود دلخوش گردان، و سينه‌ام را در چيزهایى كه مقدر نموده‌اى فراخ كن و اعتماد و تكيه‌گاهى به من ببخش تا با آن اقرار كنم كه قضا و قدر تو جز به نيكى روان نگشته و شكر و سپاس مرا براى خود بر آنچه از من باز داشته‌اى، از شكرم تو را بر آنچه به من بخشيده‌اى كامل‌تر قرار ده
(فرازی از دعای سی و پنجم صحیفه سجادیه)