​​​​​​​ «آنچه مسلم است اینکه در برخی کشورها وقایع مشابهی اتفاق افتاده و در آنجا هم بین نسل‌های جدید و گذشته شکاف فرهنگی و فکری وجود داشته و موضوعی است که در مطالعات جامعه‌شناختی به‌طور مفصل موردبحث قرارگرفته، تحلیل‌شده و راهکارهایی برای آن در نظر گرفته‌شده است. این‌گونه نیست که نتوانیم ادبیات علمی مناسبی را در این زمینه پیدا کنیم. خیلی‌ها از 15-10سال پیش درباره وقوع چنین مسائلی در کشور ما هشدار داده و پیش‌بینی‌هایی را مطرح کرده بودند که اگر توجه می‌شد شاید اکنون وضعیت بهتری داشتیم. ولی آنچه مسلم است اینکه نباید مطلق‌گویی کنیم و مثلاً نباید بگوییم همه دهه هشتادی‌ها با نظام قهر بوده و با آن دچار شکاف هستند، من این مطلق‌گویی‌ها را به‌هیچ‌وجه قبول ندارم بلکه معتقدم بخشی از نسل‌های جدید به دلایلی که در جای خود قابل‌بحث است، ارتباط فکری و فرهنگی وثیقی ندارند که این بخش نیز ‌مانند آن بخشی که ارتباط دارند، مهم هستند و نمی‌شود به آن‌ها بی‌تفاوت بود. همه شهروندان ما شامل پیر و جوان و کودک باید برای مسئولان ما دارای اهمیت باشند و حتی برای یک نفر هم باید وقت صرف کرده، او را متقاعد کرد و در جریان حقایق قرار داد. باید به سؤالات و ابهامات و شبهات او پاسخ داده شود. ما باید قبول کنیم در این زمینه کم‌کاری‌هایی صورت گرفته است».